|
Памяці расстраляных белагвардзейцамі украінскіх поэтаў-комсамольцаў.
Была ціхакрылая ноч…
Маўчалі стамлёныя ветры…
Ля нізкіх, старых курганоў
Схіляліся сосны прыветна…
Ішлі яны трое ўначы,
Быў кожны з іх песьняй сагрэты…
Ішлі яны — трое ўначы,
Былі яны трое — поэты…
І чуліся песьні ўва ўсім —
Ў стэпох, кавылёх і бярозках…
І ціха разьвейваўся дым
Запаленых трох папяросак.
Надзеі і мары і ўздым
І шчасныя хвалі сяброўства…
Што лепей, як жыць маладым,
З напевам вясёлым і простым.
…Была ціхакрылая ноч,
І ветры, хлусьлівыя ветры.
А вораг вужакай падпоўз,
Падкраўся, як ноч няпрыкметна,
Спынілі… траіх павялі…
Быў кожны з іх сэрцам сагрэты…
І бачылі, чулі палі
Расстрэл комсамольскіх поэтаў.
Зьвяры!
Катаваньнем ня нас
Прымусіць забыцца на зброю, —
Мы помнім,
Шануем шточас
Сваіх комсамольскіх-герояў.
Балючыя скаргі душы,
Жальба па братох і настроях…
Ня можна нічым задушыць
Натхнённае і маладое!
І мы,
Што жывем і расьцем
У эру вялікіх прадвесень,
Даем абяцаньне — сьпяем
Канцы недатканых поэм,
Канцы недапісаных песень.
О, песьня!..
Грымотай гучы!
І ў нас табой сэрцы сагрэты…
… Ішлі яны трое ўначы
Былі яны трое — поэты.
1929
| 
Прапануем да спампаваньня!