Калі змаруся я ад пустазвонства... (Пастарнак/Дудар)

Калі змаруся я ад пустазвонства... Аўтар: Барыс Пастарнак 1932 Арыгінальная назва: Когда я устаю от пустозвонства... Пераклад: Алесь Дудар Крыніца: https://knihi.com/Barys_Pastarnak/Kali_zmarusia_ja_ad_pustazvonstva.html

Прапануем да спампаваньня!

Калі змаруся я ад пустазвонства...

Калі змаруся я ад пустазвонства
Падліз, што ў вушы праз вякі гудуць,
Мне хочацца, як сон пры бляску сонца,
Жыццё прыпомніць, ў твар яму зірнуць.
 
Нязванае, ўвяло яно няўхільна
Ва ўсе падзеі густ вялікіх спраў:
Я іх не выбіраў, не ў нервах сіла,
Што я не прагнуў іх, а прадчуваў.
 
І вось часіна будаўнічых планаў
І зноў зіма, І вось чацверты год.
Жанчыны дзве, як водблеск лямп «Святлана»
Гараць, блішчаць сярод яго турбот.
 
Мы ў будучым, кажу я ім, як ўсе, хто
Жыў гэтым часам. А калі з калек,
Дык усёроўна: коламі праекта
Нас пераехаў новы чалавек.
 
Калі-ж не знойдзецца ад смерці сродкаў,
Дык час яшчэ свабодней пабяжыць
Удаль, куды другая пяцігодка
Працягвае тэзісы душы.
 
Тады не трэба плакаць і журыцца,
Клянуся слабасцю застацца ў вас.
А моцныя зарок далі пазбыцца
Апошніх ран, апанаваўшых нас.

---