Кляновыя завеі (1927)/Пад шум ветру

Пад шум ветру
Верш
Аўтар: Тодар Кляшторны
1927 год

Іншыя публікацыі гэтага твора: Пад шум ветру (Кляшторны).

Прапануем да спампаваньня!

ПАД ШУМ ВЕТРУ

Верас сплёў залатыя вянкі,
Чорны бор зажурыў свае бровы,
І галосяць тугой ветракі
Ў жоўтых завеях любай дубровы.

Сумна мне!.. ў ціхай казцы лістоў
Чую нешта, таемнае чую:
Быццам коні пад сьвісты вятроў
Панясьлі ад мяне дарагую.

Што-ж,
Пазвоняць на ростань лісты,
Пагалосяць імжою застрэшшы,
А ў бялёсы туман журавы
Прачытаюць апошнія вершы.

Пасумуюць кляны ля вакна,
Бетры буйныя смуту разгоняць…
Нашых дзён залатая вясна
Не пакіне ў душы комсамоліць.

Нашых дзён залаты пераліў
Панясе мяне ў далеч нямую,
І між сініх жыцьцёвых далін
Напаткаю яшчэ дарагую…

Верас сплёў залатыя вянкі,
Чорны бор зажурыў свае бровы,
І галосяць тугой ветракі
Ў жоўтым золаце любай дубровы