Маладая Беларусь (альманах)/2/Ciška Hartny/III/Słowy i Żyćcio

← Dźwie słowy

Słowy i Żyćcio Верш Аўтар: Цішка Гартны 1912 год

Son →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Словы і жыцьцё.

Прапануем да спампаваньня!

20. Słowy i Żyćcio.

Todaru.

Časta čuju ja słowy ludziej:
Čornaj dumkaj dušy nie dawi,
Prymirajsia z usim, jak idzie,
I chwilinaj, mamentam żywi!

Lubi sonca wiasienniaho blik
I wiačerniaho nieba ubor,
Lubi ptašak śpiewannie, ich kryk,
I hamonku ručča pamiż hor.

Upiwajsia prastoram palej,
Razadzietych ŭ bahaty narad;
Rascwitaj siarod biełych lilej,
Što ubirajecca imi ŭwieś sad.

Kożnaj kaplaj żyćcia daraży,
Kali chočeš choć z chwilku pażyć,
I chacieńniu, pazywam służy,
Kali ŭ sile ty im pasłużyć!

Bo żyćcio, kolki maješ jaho,
Nam dajecca adzin tolki raz,
I dajecca jano la taho,
Kab jaho ty skaryściŭ jakraz.

I pad słowy ja hety ludziej
Rad-by poŭna i bujna pażyć,
Żyć zdawolennym ŭsim, što idzie,
Ŭ Boha ščaścia biazmierna malić.

Ale tut mnie haworuć pra to:
Niaprytomny ty, krochki błazniuk,
Laśnie może ščaśliwym być chto
Siarod hora, niadoli i muk?

Ŭłaśnie ŭ siłach ty ščaście paznać
I spakojnym biazkłopatnym być,
Kali braćcia ad hora kryčać,
Kali braćciam twaim ciażka żyć.

---