Маладая Беларусь (альманах)/3/Abrazki/La wapiennaj hary
| ← Zahadka | La wapiennaj hary Абразок Аўтар: Змітрок Бядуля 1913 год |
Kwietka → |
| Іншыя публікацыі гэтага твора: Ля вапеннай гары. |
Прапануем да спампаваньня!
La wapiennaj hary.
U dzikije hory pajdu ja, dzie harotniki ŭwieś doŭhi haračy dzień biez atduchi wapnu kapajuć…
Šparka kratajucca ich čornyje, mazalistyje ruki. Nie wyprostywajučy śpiny swaje pa kolki hadzin, jany rydloŭkami patkidywajuć ciażkaje kamieńnia, niby piarynki…
Prostyje wielmi ludzi jany: wierać nawat u niačystuju siłu, dy, ščyra molučysia, niezwyčajnaho cuda čekajuć… Adzin łachmaty siwy wapielnik żudasnyje kazki baić pierad snom, ażno pużajecca hramada ŭsia i tulacca bliżej adzin k adnamu…
Dobryje ludzi jany! — apošni kawałak chleba addajuć żebraku na darozi…
Idu ja da ich šeraj hadzinaj, kali la wialikaj piečy ŭ jamie, dzie wapna palicca, siadzić dačka siwoha wapielnika i hatujeć wiačeru. Ciamniej robicca ŭwakruh, sumniej stanowicca rasciarob, apchopany ciomnymi cieniami…
Čamu ja palubiŭ hetu wiaskowuju dziaŭčynu? A jana — niby taja biarozka siarod pola — jak taja krynička pad uzhorkam — čysto jaje serce… byccam ličenyje, ŭzjaŭlajucca, zorki, stworanyje Boham na padobnaść wačej dziaŭčyny…