Божа добры, справядлівы,
Кінь Ты вокам на зямлю.
Глянь што творыць люд ілжывы…
Як паганіць чэсьць Тваю!
Тваім крыжам асьвятляюць,
Так як сонцам, гідкі бруд.
Тваё імя уплятаюць
Ў розны збродні, ў розны блуд
З Тваім крыжам пасылаюць,
Нас на братнюю вайну.
І малітвы адпраўляюць,
За удачу, за сваю.
Богу хвалу пасылаюць,
Што вальней памог ўздыхнуць,
Самі-ж путы накладаюць,
І тым шляхам ўсьцяж ідуць,
Як іх ворагі хадзілі;
Перанялі іхні спрыт,
Волю, мову прыдушылі,
Хоць пагодны маюць від.
Ці-ж Твае сьвятыя словы,
Каб любіць увесь народ,
Так і зьнікнуць? І зьдзек новы
Пойдзя сьмела напярод?
Ці-ж паверыш, што ў краіне
Гдзе ўзвышаецца Твой крыж,
Твая праўда марна гіне,
Кожна подласьць ідзе ўзвыш?
Божа добры ўсяго сьвету,
Пачуй крык людзкой душы!
Ўціш Ты боль цяжкую гэту, —
З дапамогай пасьпяшы.
|