Матчын дар (1929)/Праявы роднага/54

← 53. У прыпар

54. Добрыя дзеці Верш Аўтар: Алесь Гарун 1929 год

55. Салавейка →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Добрыя дзеці (Гарун).

Прапануем да спампаваньня!

54.

ДОБРЫЯ ДЗЕЦІ.

Паставілі дзеці сіло. Вераб‘я
Хацелі злавіць на пацеху.
Злавілі сінічку, крычаць: вой-я-я!
А радасьці колькі, а сьмеху!

Імчацца да маткі: — „Сінічка, глядзі!“
— „А дзе-ж вы узялі? — „Злавілі!
Дастань ты ёй клетку, хутчэй пасадзі“…
— „Нядобра вы, дзеткі, зрабілі!“

— „Мы будзем яе і паіць і карміць,
Сьпявала-б нам птушка прыгожа“…
— „Ах, дзеткі! ў няволі яна замаўчыць,
Сьпяваць у няволі ня можа…

Успомніце толькі, як нудна сядзець,
Як з хаты мароз ня пушчае.
То-ж дзень, вам здаецца, як тыдзень ідзець,
Хоць я і усяк разважаю.

А птушку вы хочаце з хаткі яе
Узяць, пасадзіць у чужую….
Ня мучце, пусьціце, рыбулькі мае,
На волю яе залатую“.

І матчыны словы у сэрцах дзяцей
Ласкавыя струны кранулі,
І добрыя дзеці — прыклад для людзей! —
Сініцы свабоду вярнулі.