Межы (1929)/III/Над рэчкай

← Начныя мары

Над рэчкай Верш Аўтар: Алесь Гурло 1929 год

Мой край →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Над рэчкай (Скрозь нязьмерную гладзь у люстранай вадзе…).

Прапануем да спампаваньня!

НАД РЭЧКАЙ

Скрозь нязьмерную гладзь у люстранай вадзе
Выглядаецца месяц бялявы;
З хваляй быстрай ракі казку дзіўну вядзе,
І ёй шэпча прывет ён ласкавы.

Ціхі ночы спакой ўсё кругом апавіў,
А ня сьпіць толькі рэчка бурліва,
Ў ёй жыцьцё не стаіць, яе быстры прыліў
Мчыцца ў даль, як стралою — на дзіва.

Ціха шэпчуць кусты над люстранай вадой,
І штось лісьці таемна гадаюць;
Хвалі плешчуць і б‘юцца аб бераг круты,
Сон музыкай сваёй адганяюць.

Мне так міла стаяць над ракою вясной,
Думкі думаць пад шэпты рачныя;
Яны рвуцца з душы ўдаль адна за адной
І ўспамінкі нясуць дарагія…

1912 г.