|
За драўлянымі млынамі,
Дзе канчаюцца масты,
Шырачэзнымі лістамі
Ахінуліся кусты.
Ад крутых віроў глыбокіх
На пясчаны перакат,
Прамяністая ад спёкі,
Выгінаецца рака.
Перад поплавам на градах —
Мак высокі і густы,
Там камандуе парадам
Сам сланечнік залаты.
А за рэчкаю,
На правых,
На высокіх берагах,
Знепакоіліся травы
У някошаных лугах.
Луг заліўся галасамі,
Да яго ва ўсе канцы
Вышлі роўнымі радамі
Загарэлыя касцы.
У кашулях ярка-белых,
У чырвоных паясах…
І на голас іх запела,
Адгукнулася каса.
Не пракосы, а — палосы
Выжынае чыста сталь,
І навостраныя косы
Асыпаюць звонам даль.
Слава травам,
Слава кветкам,
Слава летнім яркім дням
І засеяным палеткам,
І пакошаным лугам!
Слава людзям дружнай працы,
Слава ім! —
Мінуць вякі,
Будзе так-жа выгінацца
Шкло празрыстае ракі;
Будзе мак цвісці на градах,
Будзе ў сэрцы з веку ў век
Несці творчай працы радасць
Непакорны чалавек.
1936 г.
| 
Прапануем да спампаваньня!