Між самых высокіх

Між самых высокіх Верш Аўтар: Ізі Харык 5 лістапада 1929 году Пераклад: Ізраіль Плаўнік Крыніца: Полымя № 2 - 1930

Прапануем да спампаваньня!

Ізі Харык.

---

Між самых высокіх

Ізі Харык

Вясной жыцьцятворчай — праз вільгаць, праз ямы,
Бруіць і струменіць жыцьцё акіянам.

Ідзеш ты паволі да хаты з работы,
І гаснуць праменьняў снапы, пазалота,
І гаснуць на шыбах, і таюць за дахам,
І дыхае вецер замораным птахам.

Іскрацца завулкі празрыстым зіхценьнем,
Стамлёна ўздымаеш пагляд у зьдзіўленьні:
Стаіш на дарозе, на змочаных плітах,
А хаты уздымам будоўным спавіты.

‘Шчэ ўчора крывыя, як сівая даўнасьць, —
Маленькія хаткі у бросьню прыбраны,
А сёньня выроствае мур-камяніца,
І радасьць спраўляе свой баль-вечарніцу.

Тут вільгацьцю сьвежай атулены сьцены,
І водырам квасным ‘шчэ дыхае цэмант.
Ты можа пайшоў-бы, — адходзіць ня можаш:
Бруіць над табою праменісты дожджык…

У хату ўваходзіш глыбокім сьвітаньнем,
І сам ты зайдросьціш свайму мілаваньню.
Глядзіш, як згасаюць бялявыя зоры,
І песьнб заводзіш, — хай чуюць прасторы:

У ботах юхтовых, запэцканы ў цэмант,
Стаім на страшэнных узвышшах і сьценах.
На сталі, бэтону — амаль каля зор,
Як мяккую гліну, мы месім прастор.

Занятыя працай, захоплены працай,
Каб сьцены бэтонам маглі нажырацца…
Адгэтуль галовы вышэй закідаем…
Глядзім, як мільгаюць усходкі у далях.

І раптам, адразу — мы ўсе ў задуменьні,
Так хочацца дахам накрыць гмахі-сьцены.
І росьціцца шчасьце: — у дзівах красы
Між самых высокіх апынімся й мы…

З яўрэйскай мовы пераклаў
Ізраіль Плаўнік

5-XI—29 г.