Радасны будзень (1935)/V/Нервамі ўпрагуся

З дарогі Нервамі ўпрагуся
Верш
Аўтар: Уладзімір Хадыка
1935 год
Спадалі кроплі на пясок

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




Нервамі ўпрагуся,
Словы з сэрца выкіну,
Калі вызнаць мусяць
Таннае піліканне.

Калі здрада раніць,
Буду ведаць: чутая…
Ў залатым тумане
Раніца распутана.

Знікла ў перапудзе
Невідочнасць мглістая…
Дзень ў вятрах алюдзеў,
У парозе выстаяў.

Дзень кіруе часам
Найвялікшай дбайнасці.
Іх, хто цёнгле ласы
Зганьбены звычай знайсці, —

Даўніх і нядаўніх,
І па кім не плачам мы —
На адсветах баўных
Мне пазнаць прызначана.

Гэта „слаўных“ племя,
З чорнай старасветчыны:
Зубам б‘е аб крэмень,
Мрэ без чалавечыны;

Заімшэлым крыжам
Па шкілетах стукае;
След крывавы ліжа
Славы беларукае.

Ў прадсмяротным крыку
Ўсе сышліся песнямі…
Я суровасць выкуў
Чмарымі прадвеснямі.

І на жудасць скрухі,
Цераз край адужаны —
Не крануся слухаць
Хлюпат бруднай лужыны.

— Ўсё жыве на свеце,
Каму права дадзена.
Завінуўся вецер…
Вось і песня складзена.

Праз жыццё прапета
Каб была уся яна —
Пачуццём паэта,
Думкай грамадзяніна.

1931 г.