|
Кабы у насъ то было што на Дзьмитраўку:
Якъ ударили a ў ва ўси званы,
А ва ўси званы, больши ў колаки.
Кабы слышна було што па ўсей Масквѣ,
Што па ўсей Масквѣ, па ўсей варміи.
Кабы жиў клюшникъ сы княгинію,
Іонъ ня многа, ни мала, роўна восемь лѣтъ,
На дивятымъ гаду князь давѣдаўся,
На малодыга клюшника разгнѣваўся.
— «Ахъ, вы, слуги мае, слуги вѣрныя,
Вы вазьмити-тка Ваньку клюшничка,
Вы вазьмитя яго за бѣлыя плечи,
Вы вядитя яго да на висильницу,
Вы павѣсьтя яго за бялыя й ноги!»
Висить Ванька, іонъ качаитца,
Маладая княгиня канчаитца.
— Кабы знаў я ета, вѣдаў ба,
Я ня вѣшаў ба Ваньку клюшничка!
|
Прапануем да спампаваньня!