таўся: — „А як яе завуць?“ — гэта значыць, як завуць жанчыну, праз якую здарылася няшчасце, бо, па яго завярэнню, усялякаму няшчасцю прычынай жанчына, варта толькі харашэнька ўнікнуць у справу. Ён аднойчы кінуўся на калені пера
 |
Гэтая старонка адпавядае крытэрам хуткага выдалення. Удзельнік, які паставіў шаблон не пакінуў тлумачэнняў. Калі вы ня згодны з хуткім выдаленнем, калі ласка, пастаўце шаблён {{Да выдалення}} і стварыце адпаведнае абмеркаванне на старонцы Вікікрыніцы:Да выдалення. Калі запыт аб’ектыўна не адпавядае крытэрам, яго можна прыбраць, але не рабеце так са старонкамі, якія Вы самі стварылі.
Сюды спасылаюцца. Журнал выдаленьняў. Гэтую старонку апошні раз правіў удзельнік Gleb Leo (размовы | унёсак) 5 месяцаў таму. (абнавіць) |
д
амаль незнаёмай яму барыней, якая прыставала да яго з пачастункам, пачаў са слязмі, але з напісанай на твары злосцю ўпрашваць яе, каб яна злітавалася над ім, што ён нічым перад ёю не правініўся і болей у яе ніколі не будзе. Аднаго разу конь, упудзіўшыся, панёс з гары адну з прачак Дар'і Міхайлаўны, скінуў яе ў роў і ледзь не забіў. Пігасаў з таго часу іначай не называў гэтага каня, як „добры, добры канёк“, а самую гару і роў знаходзіў вельмі маляўнічым месцам. Пігасаву ў жыцці не пашанцавала — ён гэтую дурасць і напусціў на сябе. Ён паходзіў ад бедных бацькоў. Бацька яго займаў розныя дробныя пасады, ледзь ведаў грамату і мала непакоіўся пра выхаванне сына; карміў, адзяваў яго — і толькі. Маці яго песціла, але неўзабаве памерла. Пігасаў сам сябе выхаваў, сам паступіў у павятовую школу, потым у гімназію, вывучыў мовы: французскую, нямецкую і нават латынскую і, скончыўшы гімназію з добрым атэстатам адправіўся ў Дэрпт, дзе ўвесь час змагаўся з беднасцю, але вытрымаў трохга довы курс да канца. Здольнасці Пігасава не выходзілі з шэрагу звычайных; цярплівасцю і настойлівасцю ён вызначаўся, але асабліва моцна ў ім было пачуццё ганарлівасці, жаданне папасці ў вышэйшы свет, не адстаць ад іншых, на зло свайму лёсу. Ён і вучыўся старанна, і ў Дэрпцкі універсітэт паступіў з ганарлівасці. Беднасць злавала яго і развіла ў ім назіральнасць і хітрасць. Ён выказваўся своеасабліва; ён змоладу развіў у сабе асаблівы род злоснага і сварлівага красамоўства.
