— Я літаратуру люблю, ды толькі не цяперашнюю.
— Чаму?
—
 |
Гэтая старонка адпавядае крытэрам хуткага выдалення. Удзельнік, які паставіў шаблон не пакінуў тлумачэнняў. Калі вы ня згодны з хуткім выдаленнем, калі ласка, пастаўце шаблён {{Да выдалення}} і стварыце адпаведнае абмеркаванне на старонцы Вікікрыніцы:Да выдалення. Калі запыт аб’ектыўна не адпавядае крытэрам, яго можна прыбраць, але не рабеце так са старонкамі, якія Вы самі стварылі.
Сюды спасылаюцца. Журнал выдаленьняў. Гэтую старонку апошні раз правіў удзельнік Gleb Leo (размовы | унёсак) 5 месяцаў таму. (абнавіць) |
А вось чаму. Я нядаўна пераязджаў Оку на пароме з нейкім барынам. Паром прыстаў да крутога месца: трэба было выцягваць экіпажы на руках. У пана была Фурманка вельмі цяжкая. Пакуль перавозчыкі надсаджваліся, усцягваючы фурманку на бераг, барын так крахтаў і напруджваўся, стоячы на пароме, што нават шкада яго было... Вось, падумаў я, новае дапасаванне сістэмы раздзялення работ! Так і цяперашняя літаратура: адны вязуць, справу робяць, а яна крэкча. Дар'я Міхайлаўна ўхмыльнулася.
— І гэта называецца аднаўленнем сучаснага быту, — прадоўжваў неугамонны Пігасаў: — глыбокім спачуваннем да грамадскіх запытанняў і яшчэ неяк... Ох, ужо-ж гэтыя мне гучныя словы!
— А вось жанчыны, на якіх вы так нападаецетыя, прынамсі, не ўжываюць гучных слоў.
Пігасаў паціснуў плячыма.
— Не ужываюць, бо не умеюць.
Дар'я Міхайлаўна крыху пачырванела.
— Вы пачынаеце гаварыць дзёрзкасці, Афрыкан Семёныч! — заўважыла яна з прымушанай усмешкай.
Усё сціхла ў пакоі.
— Дзе гэта Золатаноша? — запытаўся раптам адзін з хлопчыкаў у Басістава.
— У Палтаўскай губерні, мой любенькі, — падхапіў Пігасаў — у самай Хахландыі. (Ён узрадваўся выпадку змяніць гутарку.) — Вось, мы разважалі пра літаратуру, - прадоўжваў ён:-калі б у мяне былі лішнія грошы, я-б зараз зрабіўся маларасійскім паэтам.
— Гэта што яшчэ? Нішто паэт! — не згадзілася Дар'я Міхайлаўна: — хіба вы ведаеце па-маларасійску?
