Суседзі (1932)/Пра Слуцкую аптэку і маю цётку

Зайцом на сьмех Пра Слуцкую аптэку і маю цётку
Фэльетон
Аўтар: Анатоль Вольны
1932 год
„Опасные“ паштавікі

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




ПРА СЛУЦКУЮ АПТЭКУ і МАЮ ЦЁТКУ.

Як толькі я ўвайшоў у рэдакцыю, мне сказалі:

— Алёша! Вунь табе нейкі ліст Слуцкі гарсавет прыслаў…

Ну, думаю, ня іначай падзяку гарсавет прыслаў за добрыя фэльетоны. Калі і вы, дарагі чытач, гэтае самае падумалі, то мы з вамі памыліліся. Слуцкі гарсавет прыслаў матерыял і просіць напісаць фальетон на акруговае аптэкакіраўніцтва.

Пішу.

Пачалося гэтак: Слуцкі гарсавет вылучыў комісію для агляду памяшканьняў Слуцку.

Сумленнае слова гэтай камісіі ніякага „уплотнения“, ніякага „перемешения“ і нічога дрэннага на мэце ня мела. напалову няпрытомны ліст у Слуцкі гарсавет, Прыводжу зьмест яго, — літаральна:

Адносінай сваёй ад 24 студзеня г. г. за № 113, кіраўнік Слуцкай аптэкі паведамляе Аптэкакіраўніцтву, што гарсавет мае выняць з памяшканьня аптэкі два пакоі.

На падставе маючыхся распараджэньняў ЦВК і Н.К. Аховы Здароўя, аптэка зьяўляецца лека-санітарнай установай і не падлягае ні перасяленьню, ні ўплатненьню

Скарачэньне плошчы аптэкі прывядзе да яе надзвычайнай працы і можа адбіцца на правільную і сваечасовую дастаўку лякарстваў насельніцтву,

Адпаведамляючы аб вышэй выкладзеным, Аптэкакіраўніцтва прымушана зьняць з сябе ўсякую адказнасьць за магчымыя быць перабоі ў працы аптэкі, а таксама і за абмылкі пры вырабу фармацэўтамі лякарстваў па рацэптам.

Загадчык Аптэкакіраўнійтвам

Бабруйскае акругі (подпіс).

Сакратар Аптэкакіраўніцтвам (подпіс).

Прачытаў я гэтую паперку і сумна гэтак мне зрабілася.

Патравяць цяйгр случчакоў…

А ў мяне ў Слуцку яшчэ і цётка жыве.

Дарагая цётка! Не бярэце пакуль-што рыцыны з вашай лека-санітарнай установы, бо як яна перайшла на „нязвычайную“ працу, дык „зьняла з сябе ўсякую адказнасьць за „абмылкі пры вырабу“.

Цяжка, цётка! Я ведаю!.. Усім цяжка. Падтрымайцеся як-небудзь можа яшчэ і ўзгодняць гэтае пытаньне, каб „не вынімаць“ тых 2 пакояў.

Сумна мне!

Ды і як ведаць, можа, пакуль я вось тут у рэдакцыі пішу гаты фэльетон, маёй цётцы замест рыцыны далі, скажам, парашку ад клапоў, і яна памірае…

Аптэка! Хіба ёй балюча? Яна не адказвае… Нізавошта больш не адказвае, Цётка! О, каб яна ведала пры жыцьці, які я фэльетон на яе сьмерць напісаў.

.   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .
.   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .

Ура!

Ня будуць пакояў „вынімаць“.

Сумленнае слова, ня будуць!

З аўторытэтных крыніц даведаўся.

Таварышы са Слуцка аптэкі, цяпер вам — ня трэба ўжо пераходзіць да „нязвычайнай“ працы.

… І можа як-небудзь зноў аптэка ўзяла-б на сябе хоць невялічкую адказнасьць „за абмылкі пры вырабу фармацэўтамі лякарстваў па рацэптах“.

Але гэта, вядома, толькі мой асабісты погляд, не абавязковы для аптэкі і мотываваны іменна тым, што неяк ня ведаю чаму, а шкода мне, калі труцяць людзей.