Суседзі (1932)/Хоць і нялоўка, затое праўда
| ← Яшчэ аб „бамбешке“ | Хоць і нялоўка, затое праўда Фэльетон Аўтар: Анатоль Вольны 1932 год |
Бюрократычная сьвіньня → |
| Іншыя публікацыі гэтага твора: Хоць і нялоўка, затое праўда… |
Прапануем да спампаваньня!
ХОЦЬ І НЯДОЎГА, ЗАТОЕ ПРАЎДА…
Да чаго далібог, навучыўся народ кіраваць сабою.
Перад здольнасьцю некаторых, дык проста дзівішся — і адкуль, думаеш, гэткае ў іх бярэцца?
І пасаду, здаецца, чалавек займае звычайную, простую, а як пачне гэты чалавек справы вырашаць, дык так і адчуваеш, што „генэрал-губэрнатар“ справы вырашае, а не мясцовы працаўнік.
У зьвязку з тым, што ў Азяранскім сельсавеце, як нам дапішчык піша, „кожны член сельсавету — сам сабе прэдрыка“, я прашу мясцовую ўладу гэты мой фэльетон не разглядаць, як „вмешательство во внутренние дела“ сельсавету.
Я проста, па просьбе дапішчыка, прашу мясцовага працаўніка т. Жлобу пераглядзець справу аб звальненьні з працы бедняка дэмобілізаванага чырвонаармейца, тав. Кавалёва прыход якога на працу аднойчы мясцовая ўлада спаткала словамі:
„Здайце вашы справы, у нас ужо ёсьць СВОЙ чалавек на гэту пасаду“.
Нібы выходзіць, што мясцовыя працаўнікі не паклапаціліся нават прыдумаць прычын для звальненьня таварыша Кавалёва.
Давайце, хіба можа я памагу адшукаць прычыны.
— Так. Кавалёў калісьці паспрачаўся з мясцовым працаўніком Жлобай, які мае вялікую вагу ў сваім сельсавеце.
Апрача гэтага, тав. Кавалёву, як некаторым іншым, вядома, што тав. Жлоба „любяць выпіць“ і, акрамя гэтага, тав. Жлоба мае за сабой некаторыя іншыя грашкі…
У выпадку, калі гэтыя прычыны і паслужылі сапраўдным повадам да звальненьня т. Кавалёва тады, таварышы, так яму і скажэце аб гэтым.
Каб, значыць, ведаў чалавек, за што яго звальняюць.
Яно хоць крыху і нялоўка, але затое праўда…
■