Таўтолёгія

Таўтолёгія Слоўнік таўталёгіяў Аўтар: Вацлаў Ластоўскі 1924 год Крыніца: Часопіс «Крывіч», № 1 (7), студзень-сакавік 1924 г., б. 90-91

Эпітэты →

Прапануем да спампаваньня!

ТАЎТОЛЕГІЯ (выбрана з Романова, Шэйна, Безсонава, Крачкоўскага, і запісаў В. Л. з 1910—1914 г. г.

Баба-бабарыха; бубны барабаны; бел-бялявы; бьюць-выбіваюць; бераг-беражысты; брахна-браточак; бярно-калода; бірка-карбаванка; борам-баравінаю; бьець-пабівае; бажыцца-клянецца; бярэ-хапае; борзда-скоры; бой-вайна, бедны убогі.

Вее-павявае; вішанька-чарэшанька; воўк-сірамаха; вые-завывае; водзіць-паводзіць; відзець-бачыць; вялела-казала; вада-вадавіца; высі-высокія; верабей-гаробчык верба-вербяніца; вар-кіпень; віры-амуты; воля-свабода; веткі-галіны.

Гойкнулі-крыкнулі; гуляе-пагулівае; грэе-пагрэвае; гора-бядаваньне; гіда-брыдота; гідзь-брыдзь; гарыць-палыняе; грызе-гложа; гырчыць-вурчыць; грыміць-пагрымоўвуе; грыміць-гучыць; грыміць-гудзе; гудзіць-гучыць; глядзіць-выглядае; глядзіць-узіраецца; гойдаўка-калыска; гойдае-калыхаецца; грае-выгрывае; гручыць-стучыць; гарне-заграбае; гойкае-кліча; граза-страхота; гнеўны-сярдзіты; гроб-магіла; гірса-аржыца; глуміць-марнуе; глыбіна-глыбокая; гаварыць-казаці; горка-гарчыца; гоніць-туровіць,

Дыміць-курыцца; дамок-хацінка; дамоўка-труніца; дымна-хомарна; дымы-дымеюць; дзеўка-дзявіца; дуда-дудуха; доўжа даўжэзная; дзень-дзянёчак, дзын-дзылін; дрэнь-благая; дрыжыць-трасецца; дзірван-мураўка; дзярмень-лахмыр; дзіч-дзікая; дзядзіна-цётка; дуб-дубавень; дзяржыць-трымае,

Журба-туга; журлівая-сварлівая; жыга-жыгучая; жумрыць-кусае; жыць-быць; жвякае-кусае; жарты-забаўкі.

Знае-ведае; зігціць-блішчыць; зелен-зелянюсенькі; заве-паклікае; зябіць-марозіць; злы-сярдзіты; зычны-галасісты; зюкае-гукае; зігціць-мігціць; зьмяя-гадзіна; звініць-дзыніць; зара-заранка; зяпаць-крычаць; заскаміць-закалоць; заскорбла-засохла.

Крыніца-вадзіца; край-краіна; кусты-купіны; ка́ра-чорны (вочы); карбы-нарэзы; круг-кругом; карціць-рупіць, кідае-шпургае.

Любіць-кахаці; ліе-налівае; лень-лянько; ляцець-лынаці; лугі-даліны; лучыць-яднаці; ляпаць-стукаць; легма-палягусеньку; лягма-лёг; ляпа-пашчэнка; лаяць-сварыцца; лыка-луцень.

Мізраўка-плюгаўка; мураўка-траўка; мора-акіян, марыць-мучыці; марнее-нішчыцца; мармыль-дагрыза; мяжа-граніца; мурза-чарневіч; морыцца-томіцца; мігціць-сьвігціць; мігі-мірглі; мука-цярпеньне; маніць-хлусіць; морак-цямрыца: маці-матуленька; мамка-мамухна; ма́раю-злудаю; магут-асілак; мерыцца-мяркавацца; мурчэць-вурчэць; помігам-мігцець; мерці-паміраці, Мара-начніца; мор-паморак;

Нажыліся-набыліся; нораў-натура; недзе-некуды; німа чаго-німа што; нейкі-неякі; нашынцы-нашы; ночка-начыстая; начлег-начаваць; начлежыца-ночная; нуда-жуда; ные-скаміць; немач-хвароба; нівы-загоны;

Плакаць-тужыці; плача-ўзрыгае; пасеяна-пасаджана; пье-лайдачыць; не прышоў-не прыехаў; пячы-пражыць; пячы-смажыць; пячэ-прыпякае, плачмя-плача; піхма-піхае; пекны-прыгожы; пукаты-букаты; пыліць-бяжыць; прудчэй-хутчэй; пропадам-прапаў; плыве-ручыцца; плынём-ручвом; поланка-прасека; бяз просыпу-без ачунку; прысмакі-ласункі; пугаю-папліскаю.

Род-радзіна; рубае-сячэ; рыба-рыбіца: руды-мышаты: рымар-хамутнік; рада-парада; радно-дзяруга; рэшацень-сявень; ручыць-шэнціць, шануе; рана-раненька; румяны-чырвоны; рэмянь-скурат; рыдаль-капаг; радзее-цешыцца.

Стара жонка-матка; стучыць-тручыць; стукун-грукун (на небе пярун); стукнуць-бразнуць: стукнуць-гракнуць: стукае-пастукае; сачыць-шукаці; сіпіць-сычыць; сумаваць-маркоціцца; сеяць-садзіць; сып-сыпучка: сьпіць-пасыпае; зо сну-с просну: сіверам-холадам; стары-старэнькі; сьмешкі-пасьмешкі; суды-вядзерцы.

Траўка-мураўка; торгаць-скубаці; трызніцца-мерсьціцца; трашчыць-ламаецца; ўтраціць-губіці; таргуе-купцуе; тукае-стукае; тужыць-бядуе.

Хлеб-соль; хвошча-палошча; хуткі-скоры; худа-нядобра; хомар-туманы; хатыль-заплечнік; холад-марозы; холадна-зябка; хітры-мудры; хацець-жадаці: хворасьць-няўздольле; хінецца-клоніцца,

Часты-густы; чысты-ясьненькі; чарот-стусіна; чорны-жукасты; чырліць-цілікае; кубкам-чараю; чорт-нячысьцік; чужы-нятутэйшы.

В. Л.