Творы М. Багдановіча (1927—1928)/I/I/74

← 73. Скірпуся

74. Агата Верш Аўтар: Максім Багдановіч 1927 год

75. ⁂ Калі паласу агнявую →

Прапануем да спампаваньня!

74.

АГАТА.

Помню — йшла я да ратушы хутка
Паглядзець, як гараць ведзьмакі.
Толькі чую — гукае Марутка:
«Бач, Агата, красунчык які!»

Ў задуменьні, маруднай хадою,
Увабраны ў шалом залаты,
Ехаў ён на кані саматою,
А прыгожы, — як Юры сьвяты.

Шмат адгэтуль мінулася часу…
Ах, калі-бы ізноў павідаць
І каня, і убранства пакрасу,
І знаёмую сэрцу пастаць!

Я сяджу дзень за днём у ваконца
Ды праду апрыкрылы кужэль,
І гудзіць, ўсё гудзіць верацёнца,
Як у полі далёкім мяцель.

Ах, чаму я, на што змарнавала
Так свае маладыя гады, —
Ах, чаму я, на што ня спытала,
Хто ён, гэткі, і едзе куды!

Толькі-б зьведаць — і з воску хвігуру
Я найменьнем яго ахрышчу,
Выйду ноччу на поле у буру
І закляцьце сваё нашапчу.

I праз сьвіст, праз гудзеньне вятрыска,
Цераз шум прыдарожных ракіт
Я пачую так блізка, так блізка
Гук знаёмы ад конскіх капыт.

Не забыць мне, што спасеньне трачу,
Што душу варажбою гублю,
Але знаю — яго я пабачу
І нарэшце скажу, як люблю.

1915-16.

Увагі

74. Агата. Верш выдаецца з аўтографу (папка VI, № 32). Адносна часу напісаньня гэтага вершу гл. ўвагу да в. № 71. Захаваўся яшчэ чарнавы накід гэтага вершу ў папцы № 11 (№ VI, ст. 10), у якім у 5-ым р. знаходзім „ступою“ (зам. „хадою“). У абодвух аўтографах памылкова напісана: „марудаю“ зам. „маруднаю“ (5 р.).
У 14-ым радку ў слове „кужэль“ пакінута напісаньне аўтографу для рыфмы з словам „мяцель“ (16 р.).
У 21-ым радку поэтам ужываецца слова „хвігура“ відавочна для захаваньня народнага колёрыту. У чарнавым аўтографе стаіць „фігуру“.