Творы М. Багдановіча (1927—1928)/I/II/Думы/147

← 146. ⁂ Рушымся, брацьця, хутчэй

147. ⁂ Нашых дзедаў душылі абшары лясоў Верш Аўтар: Максім Багдановіч 1927 год

148. ⁂ Ўстань, навальніца, мкні нанова →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Нашых дзедаў душылі абшары лясоў…

Прапануем да спампаваньня!

147.

∗     ∗
∗

Нашых дзедаў душылі абшары лясоў,
Не давалі ім жыці праўдзівым жыцьцём,
І яны тыя пушчы звадзілі агнём,
Іх кругом падпаліўшы з далёкіх канцоў.

І пылалі па нашаму краю лясы,
Покуль сонца здалела ўсё ў ім асьвяціць;
І сьвятлей і прасторней тады стала жыць,
А на попеле буйна узрасьлі каласы.

З гэтых дзедаў суворых прыклад нам-бы ўзяць, —
Ня хіліцца з бяды, ня пужацца агня,
Бо мы толькі тады дачакаемся дня,
Калі нас не здалее змаганьне зьлякаць.

Увагі

147. Нашых дзедаў душылі абшары лясоў… Верш першы раз быў надрукованы ў „Вянку“.
„Дзедаў“ (зам. „дзядоў“) у 1-ым і 9-ым радкох застаўлена па вымаганьні рытмікі.