Зьліпае бровы хмар
праменная далонь.
Кладзецца сонца спаць
пад мяккай коўдрай змроку.
Зямля запальвае
на зьмену
свой агонь,
як маці, кормячы
сваім уласным сокам.
Зямля і чалавек!
Штурм розуму і скарб!
Зямля і скарб!
Энергія і згода!
І —
электрычнасьцю
зальлем зямлі абшар —
пад сьцягам радасьці,
пад сьцягам сонца ўсходу.
Угрунь, жыцьцё!
Разгортвай сілы скарб!
Як хвалі радыё
у поступе разьбежным — захватывай абшар,
правамі ўладара,
каб, — як і сонцу, — нам
ня ведаць розных межаў!
І Беларусь,
і Украіна,
і Расія, —
магутнасьць пролетарская,
паўстань!
Зьмянілі рух жыцьця,
законы векавыя, —
за Днепрабудам
Цэмантуем
Сталінстан.
А бліжай,
бліжай,
бліжай,
Што-дзень,
што-час,
што-крок
Народы працы,
нацыі плянэты,
як вусны з вуснамі,
так сэрца,
думка,
зрок —
зьяднаюцца ў сям‘ю
Савецкага Сусьвету!
1. VIII. 29.
|