Творы (Александровіч, 1932—1933)/1/I/Панскі падарунак

← Вечар

Панскі падарунак Верш Аўтар: Андрэй Александровіч 1933 год

Падпольлю →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Панскі падарунак.

Прапануем да спампаваньня!

ПАНСКІ ПАДАРУНАК

І ляціць бязьмежжам
вецер, як на крыльях.
— Межы, толькі межы
думкі засланілі.

Там забралі права
думаць, нават думаць!
Чорная расправа —
панскі падарунак.

З панскага аблічча
дай сарвем завесу, —
колькі там налічым
жудасных процэсаў!

Чую крык нястрымны
полем і лясамі:
лепшы сын краіны
сёньня катаржанін!

Ляскаюць кайданы —
ў катаргу магнаты,
люд закатаваны
гоняць з казэматаў.

Знаем мы, ў палацах
крыецца яднаньне
майстраў провокацый,
лютасьці й выгнаньня.

Толькі дзеці працы
сёл, мястэчак, местаў —
сілай дэмонстрацый
шлюць свае протэсты.

Хай гучыць нястрымна
глеба пад нагамі:
лепшы сын краіны
сёньня катаржанін!

Хай разьлёгся вужам
дрот, радзіўшы стогны,
Але не, ня здужаць
Беларусь мільёнаў!

Чую я заўсёды,
чую й ня дзіўлюся —
ўзойдзе й там пагода
Савецкай Беларусі.

1928 г.