У прасторы (1926)/Прузына-Ленінка
| ← Легенда | Прузына-Ленінка Абразок Аўтар: Ілары Барашка 1926 год |
„Лайдачка“ → |
Прапануем да спампаваньня!
ПРУЗЫНА—ЛЕНІНКА
— Ну колькі-б на выгляд можна было даць ёй гадоў?
— Дваццаць два, ня менш!
— Хоць не на многа, але памыліліся. Ёй усяго толькі дваццаць, нядаўна дзяўчынкай была, ведаю я яе ўжо год з дзевяць. У адзінаццаць год працаваць пачала. На маіх вачох вырасла, вунь якой стала! — здаволена ўхмыляўся стары рабочы, адказваючы ў гутарцы новаму дырэктару той фабрыкі, на якой працавала Прузына — работніца, дый прытым паказальная.
У гэты час Прузына стаяла паводдаль, ля станка, падхватвала з рук катальшчыка шпулечкі абояў — бандэравала іх.
Прузына — бы машына!
Уся постаць на адным месцы, толькі рукі — шлык, шак, шлык, шак… — схваціць шпульку абояў аднэй рукой, другой схваціцца за кавалачак. паперкі, прывычна макане паперку ў клей, падставіць шпулечку абояў, абкруціць паперкай, прыцісьне, і спрытна кідае ў кіпу…
Так цэлы дзень, так кожын месяц, так амаль што дзевяць год…
„Што варты той, хто не працуе!“ — вечна на вуснах Прузыны.
Гэта яе выраз!
— Раз працуеш, дык і ясі, бо маеш поўнае права на гэта, — адказвае яна заўжды рабочым.
Здавальняюцца!
Кахаюць Прузыну ўсе рабочыя і работніцы.
А іх шмат. Больш за сотку…
Часам песьня вясёлая прарэзвае паветра, аздабляе прыгожасьцю сваіх пераходаў верхні паверх фабрыкі.
Гэта пяе Прузына, у тахт, пад гул машын выводзіць:
|
Крокам разьмераным, |
І калі песьню гэтую пяе яна, дык першыя тры радкі пяюць, працуючы побач з ёй; усе яе таварышкі, а „Да Комуны!..“ прыпадае на яе долю пяяць.
І чысты, чысты, нібы трэль салаўя, поўны гармоніі, льлецца голас Прузыны.
Словы „Да Комуны!..“ пяе Прузына з нейкім унутраным падняцьцем усяго самага, дарагога, якое толькі ёсьць у яе, пачуцьця…
Пачынае з нізкіх нот, сэкундальна ўзвышае, цягне высокую ноту на мёсцы — …му… абрывае, нібы струны на гусьлях, свой мілагучны, мэлёдычны голас, і крыху ніжэйшай нотай канчае працяжна…ны… і раптам, нібы зьнянацку для сябе самой, абрывае…
„Да Комуны!“ — гэта лёзунг Прузыны, гэта яе ідэал, гэта пункт, да якога яна імкнецца!
Бо:
Прузына — Ленінка,
Прузына — комсамолка.