Хрыстаматыя беларускае літэратуры. ХІ век—1905 год/Літоўск. Статут/Рэдакцыя 1588 г.
| ← Рэдакцыя 1529 г. | Рэдакцыя 1588 г. Статут 1922 год |
З перапіскі невяд. аўтора → |
| Іншыя публікацыі гэтага твора: Статут ВКЛ (1588). |
Прапануем да спампаваньня!
З ДРУКАВАНАГА ЛІТОЎСКАГА СТАТУТУ
Ў РЭДАКЦЫІ 1588 г.[1]
АРТЫКУЛ 1.
Всі обывателі велікого Князства Літовского тым одным’ правом’ пісаным’, і от нас’ даным’ сужоны быті мают’.
Напрод’ мы гс̅д̅р’ обецуем’ і шлюбуем’, под тою ж’ прісегою, которую учінілі есмо всім’ обывателемь всіх’ земль паньства нашого Велікого Князства Літовского, іж’ всіх’ княжат’ панов’ рад’ духовныхь і светскіх, панов’ хоруговных’ шляхту, места і всіх под- даных’ нашіх’, і всіх’ станов’ в том панстве нашом’ велікомь, князстве літовском’, і іных, всіх’ земль, здавна ку тому паньству пріслухаючіх’, почон’шы от вышшого стану аж до ніжшого, тымі однымі правы і артыкулы, в том’ же статуте ніжей пісанымі, і от нась данымі судіті і справоваті маем’. также чужоземцы загранічнікі велікого князства літов’ского, пріеж’дчые і якім’ колвек’ обычаем’ прібылые люді, тым же правом’ мают’ быть сужоны, і на тых’ врадехь где хто выступіт’.
АРТЫКУЛ 2.
Мы гс̅д̅р’ шлюбуем’ нікого не караті на заочное поведанье’ хотябы дотыкалося маестату нашого гс̅д̅р’ского ображ̅ня.
Напрод’ — найперш, наўперад.
шлюбуем — даём урачысты абет па любові.
почон’шы — пачаўшы.
врадехь — урадах, установах.
маестату — дастойнасьці.
ображ̅ня (ображенія) — абразы, зьнявагі.
- ↑ Прыклад друкаванага пісьма з гэтым тэкстам зьмешчан на стр. 37 „Гісторыі беларускае літэратуры“.
Гэты твор быў апублікаваны да 1 студзеня 1929 года і знаходзіцца ў грамадскім набытку ўва ўсім свеце, бо аўтар памёр, прынамсі 100 гадоў таму.