Хрыстаматыя беларускае літэратуры. ХІ век—1905 год/Я. Няслухоўскі/Роднай старонцы

← Сівер

Роднай старонцы Верш Аўтар: Янка Лучына 1922 год

А. Гурыновіч →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Сівер.

Прапануем да спампаваньня!

РОДНАЙ СТАРОНЦЫ.

Ты нам раскінулась лесам, балотамі,
Выдмай пяшчанаю^[1], неураджайнаю,
Маці зямліца! І умалотамі
Хлеба над мерку ня даш^[2] звычайную.
А сын твой, беднай адзет сярмягай,
З лыка пляцёныя лапці абуўшы,
Едзе драбінамі ці калымагаю,
Канём, што цягне, як бы заснуўшы.
Ўсё ў табе бедна. Часта заплача
Мужык-араты, дзеля злой долі
Цяжка працуючы. Ён-жа, аднача,
З табой расстацца ня жджэ ніколі.
І няпрыглядную хату з пажыткамі,
І поле скупое, выган бяз пашы
Мы, апрануўшыся старымі сьвіткамі,
Любім і цэнім — бо яны нашы.
Дасьць Бог, крывавым потам аратаму
Здабрыць пяшчану зямліцу здарыцца,
Жыць добра сытаму, хоць небагатаму, —
І дзеля сьвята чарка нам зварыцца.
Сонца навукі скрозь хмары цёмныя
Прагляне ясна над нашай ніваю,
І будуць жыці дзеткі патомныя
Добраю доляй — доляй шчасьліваю.

---

1. Адкуль вецер дзьмець пяскамі.
2. Не дасі.