Хрэстаматыя новай беларускай літэратуры (1927)/II/Б/Якуб Колас/Водгульле/На ніве
← Перад бурай | На ніве Верш Аўтар: Якуб Колас 1927 год |
Няшчасная маці → |
Іншыя публікацыі гэтага твора: На ніве (Колас). |
На ніве. — Гэй, мой конік! гэй, мой сівы! Ў полі зранку за сахою Сам бяз шапкі, босы ногі, І шуршаць пяскі буйныя, Аратай ідзе спавагу,[1] Пройдзе боразну аратай, Сам заходзіць без панукі, Нібы знае сівы конік Аратай-жа, завярнуўшысь, Гладзіць коніка па шыі, — Змардаваўся?[2] адпачынь, брат! Конік трэцца галавою А аратай, задуменны, — Гэй, мой конік! гэй, мой сівы! — Эх, ты поле! колькі сілы |
- ↑ Паважна.
- ↑ Полён. — змучыўся, змарыўся.
- ↑ Кавалак поля — мера.
- ↑ Лепей — сарочку.
- ↑ моц, мацней і г. д. — з фанэтычнага боку не беларускае, заходняславянскае. Утварылася з праславянскага — могт+ј. Праславянскія злучэньні — т+ј, гт+ј, кт+ј — у беларускай мове далі — ч. У слове з даным каранём маем — немач. Іншыя словы — ноч (*нокт+ј), печ (*пект+ј), сьвечка (*свѣт+ј+ка) і г. д. Слова — моц — не знаходзіць сталага сыноніму ў беларускай мове. У паасобных выпадках з ім сходзіцца — сіла, дуж(ы), магутнасьць, крэпкасьць (у Насовіча) і інш.