Хрэстаматыя новай беларускай літэратуры (1927)/II/Б/Якуб Колас/Водгульле/Тройка

← Няшчасная маці

Тройка Верш Аўтар: Якуб Колас 1927 год

Звон шыбаў →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Тройка (Колас).

Прапануем да спампаваньня!

Тройка.

Коні скачуць. Дзын-дзын дзын!
Гучны звон нясецца
І далёка між раўнін
Ціхім жалем льецца.

Ціхне, глухне гэты звон
Ўскочыўшы ў гаёчак,
Ўсё слабее, ціхне ён,
Кволы^[1] галасочак…

Вось і тройкі ня відаць,
Праняслась стралою,
І званочка ня чуваць
Плачу пад дугою.

Толькі пыл трубой курыць
Над дарогай бітай;
Поле ціхае глядзіць
Сіратой забытай.

І пытае ціш^[2] яго
Поглядам, здаецца;
Хто праехаў і чаго
І куды нясецца?

І ня будзе знаць, стралой
Куды тройка скача,
І званочак пад дугой
Чаго ціха плача.

---

---

1. пяшчотны — замяняе прывіванае аднойчы слова з гэтым значэньнем — кволы (рас. — нежный). Трэба прызнаць, што другое слова (кволы) ня зусім замяняе рас. — нежный; яно мае асаблівы адценак — слабы, ломкі, вялы… Першае — адказвае больш. Тут маем і — пястун (неженка), пясьціць і г. д.
2. Лепей — цішыня.