Хрэстаматыя новай беларускай літэратуры (1927)/II/Б/Якуб Колас/Песьні жальбы/Песьня няволі

Родныя абразы Песьня няволі
Верш
Аўтар: Якуб Колас
1927 год
Перад бурай
Іншыя публікацыі гэтага твора: Песьня няволі (Колас).

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




Песьня няволі.

Як лёгкі дым, як тонкі пар,
Расталі ў небе кучы хмар…
Ой, неба гладзь[1] далёкая,
Крыштальная, глыбокая!

Як моцны гук, прызыў вясны
З тваей пачуўся вышыны![2]
Прастор, прастор і воля там,
Але ня нам яны, ня нам!

Запёрты мы, прыдаўлены[3]
Рашоткі[4] нам настаўлены.
Высок, высок паркан-сьцяна,
Нам песьня волі ня чутна…

Ня нам вясны прастор, лучы,[5]
Ня бійся, сэрца, і маўчы!
Ў няволі годы адцьвітуць…
Не плач, душа! ня рвіся, грудзь.[6]



  1. Лепш — гладзіня.
  2. Лепш — вышыні.
  3. Рус. — прыдушаны.
  4. Тое самое, што і — краты.
  5. Рус. — коскі, прамені.
  6. Рус. — грудзі.