Хрэстаматыя новай беларускай літэратуры (1927)/II/Б/Янка Купала/Жалейка/Песьня вольнага чалавека

Песьня жнеяў Песьня вольнага чалавека
Верш
Аўтар: Янка Купала
1927 год
Пры скаціне
Іншыя публікацыі гэтага твора: Песьня вольнага чалавека.

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




Песьня вольнага чалавека.

Напрасна сьвістамі нагаек[1]
Застрашыць хочуць тыраны,[2]
Нагнаўшы чорных соцень шаек,
Акулі рукі ў кайданы.
Душой я вольны чалавек
І гэткім буду цэлы век!

Ня страшны мне Сыбір, вастрогі,
Меч катні шыяй над маей,[3]
Хоць і скуюць мне рукі й ногі,
Хоць зрэнкі выдзяруць з вачэй,
Душой я вольны чалавек
І гэткім буду цэлы век!

Напрасна гіканьне нясецца
Дэспотаў[2] подлых над зямлёй,
Што воля ў путы акуецца,
Згняцецца сілаю, пятлёй.
Душой я вольны чалавек
І гэткім буду цэлы век!

Ці-ж згасіць сонца людзі могуць,
Згасіць, як сьвечку, яснасьць дня?
І волі-ж дэспоты ня змогуць,
Бо воля сонейку раўня.
Душой я вольны чалавек
І гэткім буду цэлы век!



  1. Русіц. — бізун.
  2. 2,0 2,1 Дэспот, тыран — словы грэцкія азнач. самаўладца, той, хто кіруе дзяржаваю не па законах, а як яму самому захочацца. У старадаўняй Грэцыі тыранамі зваліся асобы, захапіўшыя найвышэйшую ў дзяржаве ўладу, якая ім не належала па праву.
  3. Зварот няправільны, трэба — над маей шыяй.