Хрэстаматыя новай беларускай літэратуры (1927)/II/Б/Янка Купала/Жалейка/Песьня вольнага чалавека

← Песьня жнеяў

Песьня вольнага чалавека Верш Аўтар: Янка Купала 1927 год

Пры скаціне →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Песьня вольнага чалавека.

Прапануем да спампаваньня!

Песьня вольнага чалавека.

Напрасна сьвістамі нагаек^[1]
Застрашыць хочуць тыраны,^[2]
Нагнаўшы чорных соцень шаек,
Акулі рукі ў кайданы.
Душой я вольны чалавек
І гэткім буду цэлы век!

Ня страшны мне Сыбір, вастрогі,
Меч катні шыяй над маей,^[3]
Хоць і скуюць мне рукі й ногі,
Хоць зрэнкі выдзяруць з вачэй,
Душой я вольны чалавек
І гэткім буду цэлы век!

Напрасна гіканьне нясецца
Дэспотаў^[2] подлых над зямлёй,
Што воля ў путы акуецца,
Згняцецца сілаю, пятлёй.
Душой я вольны чалавек
І гэткім буду цэлы век!

Ці-ж згасіць сонца людзі могуць,
Згасіць, як сьвечку, яснасьць дня?
І волі-ж дэспоты ня змогуць,
Бо воля сонейку раўня.
Душой я вольны чалавек
І гэткім буду цэлы век!

---

---

1. Русіц. — бізун.
2. Дэспот, тыран — словы грэцкія азнач. самаўладца, той, хто кіруе дзяржаваю не па законах, а як яму самому захочацца. У старадаўняй Грэцыі тыранамі зваліся асобы, захапіўшыя найвышэйшую ў дзяржаве ўладу, якая ім не належала па праву.
3. Зварот няправільны, трэба — над маей шыяй.