Хрэстаматыя новай беларускай літэратуры (1927)/III/Б/Зьмітрок Бядуля/З ранейшых вершаў/Дзіця рая

← Сэрца прароча

Дзіця рая Верш Аўтар: Змітрок Бядуля 1927 год

Вавілон →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Дзіця рая.

Прапануем да спампаваньня!

Дзіця рая.

Схінуўшысь^[1] да крыжа, стаяла ў цішы
Дзіця недасьціглага рая,
Бо як-бы у чарах трымала яе^[2]
Прыгожая песьня зямная.
Нядаўна зусім ад вясеньняй зямлі
На неба яна паляцела,
Сарваная кветка^[3] жыцьця без пары
Завянуць яшчэ не пасьпела...
І быццам у вопраткі ночных цяней
Душа была гэта адзета:
Дзесь плакаў арган... неяк раптам заціх —
Занік сумны кант^[4] недапеты...
Анёлы^[5] чыталі гэрогліфы^[6] зор
І хвілі апошняй разгадку,
Анёлы ад нізкай зямлі да нябёс
Праводзілі дзіўную кладку...
Ўвакруг была ноч; яе цемра жыла,
Жыла яе ціхасьць нямая;
Сон сном астаецца, — ганебна і ён,
Як раніцай цень, прападае...
Здаецца, ўжо шмат чаго знае душа,
Здаецца, ёй ўсё зразумела,
Ды мара,^[7] што сэрцу казала свой сказ,
Ня кончыла і... анямела.
. . . . . . . . . . . . . . .
Цяпер яшчэ большая мука жыве
Ў душы песьняра маладога,
Бо тайны магільнай раскрыць ён ня мог —
У замчышчы царства зямнога...

---

1. а) Прыхіліўшыся.
2. б) Як відно — аўтар адносіць "дзіця" да жаночага роду.
3. в) Лепей — краска.
4. г) Лац. — песьня.
5. д) Полён. — ангелы.
6. е) Гэрогліфы — пісьмо у старым Эгіпце. Складалася з малюнкаў і знакоў.
7. ж) Пабел. — лятунак.