Хрэстаматыя новай беларускай літэратуры (1927)/III/Б/Канстанцыя Буйла/Курганная кветка/Да працы

← Люблю

Да працы Верш Аўтар: Канстанцыя Буйло 1927 год

⁂ (Ціхім гоманам гордых вяршын…) →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Да працы (Буйло).

Прапануем да спампаваньня!

Да працы.

О, не кажы ты мне, што жыцьце надаела
І што на сьвеце жыць ня хочаш болей ты,
Бо ўжо ад мук жыцьця душа твая збалела,
А ў сьвеце столькі ёсьць гразі і цемнаты!

О, не кажы, што ты ў жыцьці ня маеш мэты,
І што яе ніхто ў жыцьці сваім ня меў;
Павінна мэтай быць усіх — шырыць прасьвету,
Усіх, хто цьму жыцьця убачыць ўжо пасьпеў!

Нам сьветачамі быць! У цемнаце ніводнай
Ня бачна зорачкі?.. Мы будзем распаляць!
Да працы час, браты! Ніхто няхай ня сьмее
Магутную руку бясьсільна апускаць.

Да працы час, браты! Мы туманы разьвеем:
Бо, як ў пялёнках, ў іх наш сумны край ляжыць;
Каханьнем маладым мы дух яго сагрэем, —
Нізіны кіне ён і вышай узьляціць.

Да працы, гэй, браты! Мы з верай маладою,
З сарцамі поўнымі мар^[1] сьветлых і агню,
Мы сьвята выпаўнім жаданьне ўсесьвятое,
Аж злосьць адвечная пакіне нас, зямлю.

Аж больш ня будзе ўжо тых Каінаў на сьвеце,
Што ў братняе крыві^[2] маглі руку мачаць…
Як братняга каханьня сонца нам засьвеце,
Тагды ўжо па трудох мы пойдзем аддыхаць.

Цяпер да працы! Нам з адвагай і надзеяй
Ў сарцох людзкіх дабра насеньне засяваць!
Да працы ўсе, браты! Ніхто няхай ня сьмее
Магутную руку бясьсільна апускаць!

---

1. Полён. — лятункаў.
2. У братняй крыві.