Хрэстаматыя новай беларускай літэратуры (1927)/III/Б/Канстанцыя Буйла/Курганная кветка/Лебядзіная песьня

← ⁂ (Дзень сканаў за гарой, а над соннай зямлёй…)

Лебядзіная песьня Верш Аўтар: Канстанцыя Буйло 1927 год

Я шукала →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Лебядзіная песьня (Буйло).

Прапануем да спампаваньня!

Лебядзіная песьня.

Плыла яна, лілась, як громы, так магуча
З прапоўненых грудзей, з прапоўненай душы;
Як ветры, лёгкая, як буры, так кіпуча
Прамчалася кудысь ў пустынныя цішы.

Мільёны тонаў там, у песьні тэй спляліся:
Любоў, ненавісць, гром, агонь і бура ўраз.
Той, з чыйх^[1] грудзей такія зыкі паліліся,
Раз першы у жыцьці пяяў, ды ўжо ў вапошні раз!

І зьмерлі тоны дзесь ў пустыннай сумнай далі,
Бяз рэха расплылісь ў няведамым краю
І горны вецер там высока ўскалыхнулі…
А лебядзь?.. Ён умёр, сьпяяўшы песьнь^[2] сваю…

---

---

1. 3 чыіх.
2. Правільна — песьню.