Шляхам жыцьця (1913)/I/Не спадзейся…

← Вясна за вясною…

Не спадзейся… Верш Аўтар: Янка Купала 1913 год

Не для нас… →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Не спадзейся…

Прапануем да спампаваньня!

Не спадзейся…

Не спадзейся, сын і матка,
Ад жыцьця патолі…
Ні канца, ані пачатку
Вашай чорнай долі.

Ці сягоньня, ці то заўтра—
Як і ўчора, ўсё так;
Стогн гнязьдзіціся спанатрыў,
Жаль пляце свой мо̀так.

Шчасьце ў путах… Звод разьвеяў
Думку маладую,
Асталось крыху надзеі,
Дый паганяць тую.

Вера ў будучыны жніво
Спапялела з гора,
Крыўда-ведзьма незьмянліва
Заліла, як морэ.

Гарт апёрся на кургане,
Як ноч, уздыхае,
І ў кургане уздыханне
Гарту падцінае.

Ка́ня с смагі на пагодзе
«Піць» галосе ў небе,
Ды ў завею воўк заводзе
Па крывавым хлебе.

---