Biełaruskija narodnyja pieśni z Sakolskaha pawietu (1930)/Da susiedziaŭ z pad Sakołki

Da susiedziaŭ z pad Sakołki
Публіцыстыка
Аўтар: Уладзіслаў Казлоўскі
1930 год
1. Daŭno-ž ja, daŭno ŭ matuli była

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




Da susiedziaŭ z pad Sakołki.

Darahija susiedzi! Nia stydajciesia śpiawać swaje prostyja biełaruskija pieśni, bo jany wyjaŭlajuć Wašuju dušu, Wašyja biedy, niadolu i Wašuju minuŭščynu. Jak kaliś naš piaśniar Maciej Buračok, haworačy pra našu prostuju mowu, kazaŭ: „Nie pakidajcie mowy našaj biełaruskaj, kab nia ŭmiorli“, tak, datyčna pieśniaŭ, možna-b było skazać i siahońnia: nie pakidajcie pieśniaŭ našych biełaruskich, kab nie zaniamieli.

Dyk śpiawajcie swaje rodnyja biełaruskija pieśni! Kali chto mo‘ ŭžo zabyŭsia, dyk waźmi hety śpieŭničak i zaśpiawaj swaju prostuju pieśniu, a prypomniacca tady tabie, darahi susiedzie, twaje dziacinnyja hady, twaja matka, što śpiawała kaliś tabie nad kałyskaj hetyja-ž prostyja piešni, twaja wiakowaja dola, twaje dziady i pradziedy, jakija ŭkładali i śpiawali hetyja pieśni.

Zaśpiawaj, susiedzie, swaju rodnuju sumnaju biełaruskuju melodyju, a ad hetaj melodyi zapłača twaja dobraja, ščyraja duša, škadujučy taho času, kali mo‘ pahardžała pieśniami i zwyčajami swaich baćkoŭ, stydałasia ich siarmiahi, ich zrebnaje saročki i ich prostaj mowy.

Dyk śpiawaj, susiedzie, swaje rodnyja pieśni. Śpiawaj tak, kab pačuli ŭsie, kab pačuli i ŭściešylisia tyja, što hetyja pieśni ŭkładali i śpiawali i ŭžo daŭno adpačywajuć u syroj ziamielcy.

Śpiawaj, a budzie tabie lahčej na sercy i adrodzicca twaja Biełaruskaja duša.

Haspadar z-pad Sakołki.


∗     ∗

Padanyja tut pieśni amal usie sabrany ŭ majej rodnaj wioscy Zalesie. Melodyi ich asabista mnie wiedamy, jak žycharu hetaje-ž wioski. Hetyja pieśni raspaŭsiudžany pierawažna pamiž Biełarusami-katalikami; jany dakazywajuć, što Biełarus ci z-pad Miensku, Smalensku, Mahilowa, Wiciebsku, Wilni, Horadni, ci z-pad samaha zachodniaha kutka, jak Sakołka, jość tym-ža samym Biełarusam — tyjasamyja sumnyja jaho pieśni, tajasamaja ščyraja biełaruskaja duša.

Źmiest pieśniaŭ ja padaŭ takoj haworkaj, jakoj jany tut piajucca narodam. Palanizmy ŭ pieśniach pakazywajuć stupień upływaŭ polskaje mowy na Biełarusaŭ-katalikoŭ u Sakolščynie.

Da napisanych mnoju notaŭ pieršaha hołasu daharmanizawaŭ druhi hołas Zalesianski arhanisty Kawaleŭski, za što jamu tut ščyra dziakuju.

Uł. K.