|
Wisnа hoład pierepała:
Ani soli, ani krup,
I skacinie kormu mała,
I samomu ani ŭ zub.
5 Na pałaciach dochnuć dzieci,
Żonka tri dni z duru pjeć,
I daŭnо́ porożna ŭ kleci,
I paroznaja asieć.
Kalita lażу́ć pad łaŭkoj,
10 A pry jej porożny hlak —
Ad kalad my s kumom Saŭkoj
Pacirali ŭ hubie smak.
Ali hora ni z poŭhora,
Cyc, niaboha, troszku, cyc!
15 Użo wolność daduć skora,
I jak ptuszki budzim żyć.
K czortu żonka, łasa baba!
Biary czort i kalitu,
A papuści wożki słaba
20 I daj wolu chamutu
Budzim roŭnyje z panami,
Sami budzim my pany,
I harełku pić żbanami,
I hulać tak jak jany.
25 Pierastа́nuć naszym bratom,
Jak skacinoj tarhawа́ć —
Napuskacca lichim matom,
Skuru z noh da karku drać.
Choć chałodna, choć hałоdna,
30 Choład, hoład ni paczоm!
Ech! kab tоlka nam swabоdna,
Na swabоdzie adżywiоm.
Wot panam nie tak to łoŭka:
Samim treba pracawać,
35 Pabalić ni raz hałоŭka
Kali prydziecca arać
Ni adzin to napacieić
I zaskaczе́ć drapaka,
Bo sam tolka jeść umieić,
40 Da drać skuru z mużyka.
Jak by byŭ jakij skacina,
Aby horszy ad jaho,
Bili puhaj da dubinaj,
A ciapier, brat, oho, ho!
45 Mużyk budzić nia skacina:
Ni raz skażeć pan z panoŭ:
„Panie Hryszka, panie Mina!
„Jak|że waspan, czy zdaroŭ?
|
Прапануем да спампаваньня!