Hołas dušy (1926)/II/Uniebaŭziaćcie

← Św. Jozefata, arcybiskupa Połackaha, mučanika za relihijnaje abjadnańnie Biełarusi

Uniebaŭziaćcie, abo Ŭśnieńnie Najśw. Dziewy Maryi Казаньне Аўтар: Казімір Сваяк 1926 год

Michała Archanhieła →

Прапануем да спампаваньня!

Uniebaŭziaćcie, abo Ŭśnieńnie Najśw. Dziewy Maryi.
(15-ha žniŭnia).

1. Dzień siańniašni nazywajem światam Maci Božaje Zielnaj. Stawić jon nam prad wačami tuju chwilinu, kali Apostały sabralisia, kab čeść dać apošniuju snu wiečnamu spačyŭšaje Maryi, — i kali na miescy jaje światoha cieła znajšli tolki kwiećcie dy zieleń. Chrystus pryśpiešyŭ Maci Pračystaje ŭskrašeńnie, bo naležyła, kab taja świataja istota, katoraja adzieła naturaj ludzkoj Syna Božaha, uziata była da nieba z dušoj i z ciełam.

2. Uwažaj, jak darahoj u wačoch Božych była śmierć Maryi. Maryja pažadała tej śmierci, bo jana łučyła jaje z Synam Najmilejšym. Śmierć jaje była snom raskošnym, bo nie z słabaści cieła, ale z lubowi da Boha, u zachopleńni Boskim skanała. Ščaśliwy, čyja śmierć jość tej bramaj, što adčyniaje nieba. Prasi Boha, kab i twaja śmierć była ščaścia pačatkam.

3. Pradstaŭ sabie radaść duchaŭ niabiesnych pry spatkańni Maryi. Z himnami padziačnaści witali jany Najświaciejšuju Dziewu nad aniełaŭ padwyšanuju zatoje, što ŭzhadawała Adkupiciela świetu. I ty ducham niasisia prad tron światoj Kniahini Maryi — i radujsia światoj nadziejaj, što nie zahubiš, pry łascy Božaj, talentaŭ, danych tabie Boham — i zbawiš dušu swaju.