Lekcyi i Evanelii na niadzieli i śviaty (1938)/I/23
| ← 22. Na II niadzielu pa Vialikadni | 23. Na III niadzielu pa Vialikadni Урыўкі зь Бібліі 1938 год Пераклад: Адам Станкевіч |
24. Na IV niadzielu pa Vialikadni → |
Прапануем да спампаваньня!
NA III NIADZIELU PA VIALIKADNI.
I.
Darahija, malu vas jak haściej i padarožnych, kab vy ŭstrymlivalisia ad cialesnych pažadaŭniaŭ, katoryja vajujuć prociŭ dušy, trymajučy siabie dobra miž pahancami, kab jany, što ŭvažajuć vas za złačyncaŭ, bačačy vašyja dobryja čyny, słavili Boha ŭ dzień adviedzinaŭ. Dyk budźcie paddanymi kožnamu ludzkomu stvareńniu dziela Boha: ci vaładaru, jak najvyšejšaj uładzie, ci načalnikam, jakich jon pasyłaje dla pakarańnia prastupnikaŭ i dla pachvały dobrych; bo takaja jość vola Božaja, kab vy dobra pastupajučy, zatykali vusny niaviedańniu nierazumnych ludziej; jak volnyja dy nie jak užyvajučyja voli dla prykryćcia zła, ale jak słuhi Božyja. Usich pavažajcie, bractva lubicie, Boha bojciesia, vaładara šanujcie. Słuhi, budźcie pasłušny haspadarom z poŭnaj bajaźniaj, nia tolki dobrym i łahodnym, ale tak-ža srohim. Bo heta miłaje Bohu ŭ Chrystusie Jezusie Panu našym.
(1 Piotr 2, 11—19).
II.
U heny čas skazaŭ Jezus svaim vučniam: chutka ŭžo nia ŭbačycie mianie dy ŭznoŭ chutka i ŭbačycie mianie, bo jdu da Ajca. Dyk niekatoryja z vučniaŭ jahonych havaryli pamiž saboju: što heta takoje jon nam kaža: chutka ŭžo nia ŭbačycie mianie dy ŭznoŭ chutka j ubačycie mianie i što ja jdu da Ajca? I kazali: što heta takoje, što jon kaža: chutka? Nia viedajem, ab čym havoryć. A Jezus paznaŭ, što chacieli ŭ jaho pytacca i skazaŭ im: ab tym dachodzicie miž saboj, što ja skazaŭ: chutka i nia ŭbačycie mianie dy ŭznoŭ chutka i ŭbačycie mianie. Sapraŭdy, sapraŭdy, kažu vam: vy budziecie płakać i hałasić, a śviet budzie ciešycca; vy budziecie smucicca, ale smutak vaš u radaść źmienicca. Žančyna, kali rodzić, smutak maje, bo pryjšła jaje hadzina, ale kali narodzicca dzicia, užo nia pomnić bolu dziela radaści, što čałaviek na śviet naradziŭsia. Dyk ciapier i vy, praŭda, smutak majecie, ale uznoŭ pabaču vas i budzie radavacca serca vaša i radaści vašaj nichto ad vas nie adymie.
(Jan 16, 16—22).