Lekcyi i Evanelii na niadzieli i śviaty (1938)/II/20
| ← 19. Na Dzień Ušeścia | 20. Na pieršy dzień Siomuchi Урыўкі зь Бібліі 1938 год Пераклад: Адам Станкевіч |
21. Na druhi dzień Siomuchi → |
Прапануем да спампаваньня!
NA PIERŠY DZIEŃ SIOMUCHI.
I.
Kali skončylisia dni Siomuchi, usie vučni byli razam na tym samym miescy. I raptam staŭsia šum z nieba, jak-by nadychodziačaha silnaha vietru, i napoŭniŭ uvieś dom, dzie jany siadzieli. I pakazalisia im, jak-by ahoń, addzielnyja jazyki, i na kožnym z ich supačyŭ adzin. I ŭsie napoŭnilisia Śviatym Ducham i pačali havaryć roznymi jazykami pavodle taho, jak davaŭ im pramaŭlać Duch Śviaty. Byli-ž u Jeruzalimie prabyvaŭsyja Žydy, ludzi pabožnyja z usich narodaŭ, jakija jość pad niebam. Kali staŭsia heny šum, źbiehłasia hramada i stryvožylisia, bo kožny čuŭ ich havoračy jaho jazykom. I zdumielisia jany ŭsie, dzivilisia i kazali: ci-ž voś hetyja ŭsie, što havorać, nia jość Galilejcy? Dyk jak-ža my kožny čujem naš jazyk, u jakim my naradzilisia? Party i Medy, i Elamity, i katoryja žyvuć u Mesopotamii, u Judei i Kapadocii, u Poncie i Azii, u Fryhii i Pamfilii, u Ehipcie i ŭ krajoch Libii, što kala Cyreny i prybyŭšyja z Rymu, tak-ža Žydy i novanaviernienyja, Krety i Araby, — čujem my ich havoračy našymi jazykami vialikija spravy Božyja.
(Ap. Dz. 2, 1—11).
II.
U heny čas skazaŭ Jezus svaim vučniam: kali chto lubić mianie, budzie bierahčy navuku maju i Ajciec moj uźlubić jaho i pryjdziem da jaho i sialibu ŭ jaho załožym. A chto nia lubić mianie, navuki majej nie bieraže. Navuka-ž, katoruju vy čuli, nia jość maja, ale Ajca, katory pasłaŭ mianie. Heta skazaŭ ja vam, prabyvajučy z vami. A Paciašyciel Duch Sviaty, katoraha Ajciec pašle ŭ imia majo, jon vas navuča ŭsiaho i prypomnić vam usio, štokolečy ja vam skazaŭ. Supakoj pakidaju vam, supakoj moj daju vam, nia tak jak śviet daje, ja vam daju. Niachaj nia tryvožycca serca vaša i nie baicca. Vy čuli, što ja vam skazaŭ: adychodžu i prychodžu da vas. Kali-b vy lubili mianie, vy ciešylisia-b, što idu da Ajca, bo Ajciec jość bolšy za mianie. I ciapier ja vam skazaŭ pierš čym staniecca, kab jak staniecca, vy pavieryli. Užo niamnoha budu z vami havaryć, bo nadychodzie ŭładar hetaha śvietu i ŭva mnie ničoha jon nia maje, ale kab śviet paznaŭ, što ja lublu Ajca i tak rablu, jak Ajciec mnie zahadaŭ.
(Jan 14, 23—31).