2. Na Božaje Naradžeńnie (Kalady) 3. Na dzień ś. Stafana
Урыўкі зь Бібліі

1938 год
Пераклад: Адам Станкевіч
4. Na Novy Hod

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




NA DZIEŃ ŚV. STAFANA.

I.

U henym časie Stafan, poŭny łaski i mocy, čyniŭ dzivy i vialikija cudy ŭ narodzie. Niekatoryja-ž z synahohi, zvanaj Libertynskaj, i Cyrenejskaj, i Aleksandryjskaj, i z tych, što byli z Cylicyi i z Azii, spračalisia z Stafanam i nie mahli spracivicca mudraści i Duchu, jaki praz jaho havaryŭ. A čujučy heta, nadryvalisia sercy ich i skryhatali zubami na jaho. Stafan-ža, poŭny Ducha Sviatoha, uhladajučysia ŭ nieba, bačyŭ słavu Božuju i Jezusa, stajačaha pravaruč Boha, i skazaŭ: voś vidžu adkrytaje nieba i Syna čałaviečaha, stajačaha pravaruč Boha. Jany-ž hołasna zakryčaŭšy, pazatykali sabie vočy, i adnadušna kinulisia na jaho. I vykinuŭšy jaho za horad, kamienavali; a śviedki złažyli svajo adzieńnie kala noh dziaciuka, katory nazyvaŭsia Pavał. I kamienavali Stafana, katory maliŭsia i kazaŭ: Panie Jezu, pryjmi ducha majho. A ŭpaŭšy na kaleńni, zakryčaŭ hołasam vialikim, kažučy: Panie, nia ličy im hetaha za hrech. I skazaŭšy heta, zasnuŭ ŭ Panu.

(Ap. Dz. 6, 8—10; 7, 54—59).

II.

U heny čas skazaŭ Jezus knižnikam i faryzejam: voś ja pasyłaju da vas prarokaŭ, i mudracoŭ, i knižnikaŭ, a vy adnych zabjicio i ŭkryžujecie, a druhich ubičujecie ŭ bažnicach vašych i hnać budziecie z horadu ŭ horad, kab pała na vas usia spraviadlivaja kroŭ, jakaja pralita była na ziamli, ad kryvi spraviadlivaha Abla, až da kryvi Zachara, syna Barachijava, katoraha vy zabili pamiž śviatyniaj i aŭtarom. Sapraŭdy kažu vam, usio henaje pryjdzie na hety rod. Jeruzalim, Jeruzalim, što zabivaješ prarokaŭ i kamianuješ tych, katoryja da ciabie pasłanyja, skolki razoŭ chacieŭ ja sabrać tvaich dziaciej, jak kuryca źbiraje pad krylla kuraniat svaich, a ty nie chacieŭ! Voś-ža astaniecca dom vaš dla vas pustym. Bo kažu vam — nia ŭbačycie mianie, až pakul nia skažacie: bahasłaŭleny, katory idzie ŭ imia Pana.

(Mat. 23, 34—39).