Niezabudka (1918)/VI/Biedny woŭk

← Kazioł i baran

Biedny woŭk Беларуская народная казка Аўтар: Вацлаў Ластоўскі 1918 год

Maroźka →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Бедны воўк (Ластоўскі).

Прапануем да спампаваньня!

Biedny woŭk.

Byŭ sabie woŭk, katory čuć z hoładu nie prapaŭ: nidzie ničoha nia može zławić. Ažno bačyć, ― baran pasiecca ů kustach.

― „Witaj, baran, ja ciabie źjem!“

― „A chto ty taki, što budzieš mianie jeści“?

― „Dy ja ― woŭk!“

― „Dy brešeš, ― kaže, baran!“

― „Nu, a kali ty woŭk, to stań na ŭzhorku i raziń lapu, a ja sam tabie ŭ hłotku ŭskoču.

— „Dobra“, kaže woŭk.

Wot woůk stanuŭ na ŭzhorku, razinuů lapu, a baran jak raźbiažycca, jak treśnie rahami waŭku ŭ łob, to jon, kulhik, i palacieů u jamu, što była za ŭzhorkam.

Dobra najeŭsia! Sieŭ, niabože, dyj płače.

— „Ciž nie durny ja? Dzie-ž to čuwana, kab žywoje miaso dy samo ŭ horło ŭskočyło?

Pajšoŭ hałodny woůk dalej. Bačyć — pasiecca koń. Jon da kania truch-truch, biažyć.

— „Witaj, koń, — ja ciabie źjem!“

— „Chto-ž ty taki, što budzieš mianie jeści?“

— „Ja woŭk“ — kaže.

— „Dy brešeš — ty mabyć sabaka“.

— „Dalbo kaže — woŭk!“

— „Nu kali-ž ty woŭk dy nawažyŭ mianie źjeści, to pačynaj s chwasta. Pakul ty dajasi da siaredziny, ja budu paświcca, to pasycieju: tady ty i zakusiš sycieńkim.“

— „Kali tak, to tak“, — kaže woůk, dy zaraz da chwasta… Jak bryknie toj koń zadam, jak daść kapytami ů mordu woŭku, jak pakocicca woŭk, až pył zakureů.

Wot woŭk siadzić sabie dy dumaje: „Ci-ž heto čuwanaja reč — kania s chwasta jeści?“

Pajšoŭ woŭk dalej. Bačyć: nidaloka at sieła pasiecca świńnia.

— „Witaj, świńnia!“

— „Witaj!“

— „Ja ciabie źjem!“

— „A chto ty taki, kab mianie jeści?“

— „Ja woŭk!“

— „Brešeš, — ty sabaka!“

— „Nie, — kaže, — woŭk!“

— „A kali woŭk, to-j dobra — kaže świńnia. — Ja ŭžo daŭno ciabie tut šukaju. U nas ciapier u siale staršynu wybirajuć. Dyk sadzisia na mianie, ja ciabie pawiazu u siało.“

— „Kali tak, to tak. Wiazi!“

Zradzieŭ woŭk, sieů na świńiu i jedzie ů siało.

A świnia jak zapiščyć, až woŭk spałochaůsia.

— „Čaho heto ty, — kaže, — kryčyš?“

— „Dy heto ja hramadu sklikaju, kab ciabie chutčej wybirali za načalstwo.“

Ažno tut jak wybiahuć sabaki, jak sunucca s chat ludzi — s kačerhami, z rahačami, z łapatami, jak pačnuć waŭka dubasić, jak skočyć woŭk na-ŭciéki — čuć žywy wyrwaŭsia!