Pieršaja čytanka (1916)/Soniečnyje pramieńni

Starec-hadawik Soniečnyje pramieńni
Апавяданьне
Аўтар: Канстанцін Ушынскі
1916 год
Арыгінальная назва: Утренние лучи (?)
Пераклад: Вацлаў Ластоўскі
Malitwa
Іншыя публікацыі гэтага твора: Сонечныя прамяні (Ушынскі/Ластоўскі).

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




Soniečnyje pramieńni.

Wypłyło na niebo świetłaje soniejko i pačało razsyłać usiudy swaje załatyje pramieńni, budzić ziamlu. Pieršy pramień palacieŭ da žaŭranka. Pyrchnuŭ žaŭranak z hniaździečka, padniaŭsia wysoka, wysoka i zaśpiewaŭ swaju srebna-zwonkuju piesieńku: „Ach, jak dobra u świežym raničnym pawietry!“

Druhi pramień trapiŭ na kurasadnik. Piewień załopaŭ kryllami i zapiejaŭ: „Ku-ka-ra-ku!“ Kury zlacieli s šesta, zakudaktali, pačali razhrebač šumietnik i šukač čerwiakoŭ.

Trejci pramień paŭ na zajčyka. Wiasioła paskakaŭ zajčyk pa zialonaj sienažaci i pabieh šukač sabie sočnaj trawicy na śniedańnie.

Čacwiorty pramień trapiŭ u wulej. Wypaŭzła pčołka z waskowaj chatki, sieła na akonco, rasprawiła krylcy i — „dzy-dzy-y“ palacieła źbirać miod s pachučych krasak.