Pierszy pramień (1929)/71

← 70. Stary woŭk

71. Chleb Апавяданьне Аўтар: Ядвігін Ш. 1929 год

72. Pawuk →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Хлеб (Ядвігін).

Прапануем да спампаваньня!

71. Chleb.

Zakinuŭszy za pleczy torbu z chlebam, paciahnuŭsia Pranuk u pawietawaje miesta. Ranicaj, chaładkom, iści było niszto, ale pad paŭdnia stała prypiakać, nohi paczali mleć, a tut jaszcze aboraczka ad torby mulaje pleczy Pranukowy. A ŭ darozie wiadomaja recz: zrazu zusim nia czutna ciażaru, a prajdzi tolki dalej, dyk i chunt pudam zdajecca. Pierakidawaŭ Pranuk torbaczku z adnaho placza na druhoje, pierakidawaŭ, dyj tak niczoha: reża!

— Woś, kab ciabie licha! — Staŭ narakać Pranuk, — sam ledź ciahnusia, a tut jaszcze i chleb niasi!

— Nia ty mianie niasiesz, a ja ciabie niasu, — akazujecca chleb z torby.

Zabyŭsia Pranuk i na dziwa, szto chleb zahawaryŭ, tolki jaszcze horsz uzławaŭsia.

Dyk ty hetak?! Mała taho, szto na placzoch majich lażysz, jaszcze ahryzacca ŭzdumaŭ? Woś-ża pahladzim, chto kaho niasie! — dy braź torbu z chlebam ab ziamlu, a sam ażno chodu za złości padbawiŭ.

Iszoŭ Pranuk, iszoŭ doŭha: ale szto raz czaściej sadziŭsia spaczywać, szto raz czaściej uzdychaŭ, szto raz czaściej splowawaŭ i, nia pryżdaŭszy jaszcze wieczera, wielmi uścieszyŭsia, uhledziŭszy zdaloku na darozie karczmu.

Zajszoŭ, dastaŭ kapszuk, wytras ź jaho aposzniaju załatoŭku, szto z domu ŭziaŭ, dy addaŭ jaje ciapier na chleb i łasa jaho, suchi hryzuczy, dahadaŭsia ŭreście, chto kaho nios:

Ci jon chleb, ci chleb jaho?