Rodnyje zierniaty (1916)/I/Dobry tawaryš
| ← Dwa tawaryšy | Dobry tawaryš Апавяданьне 1916 год Пераклад: Зыгмунт Абрамовіч |
Wierny pryjaciel → |
Прапануем да спампаваньня!
Dobry tawaryš.
Dwa mulary, stary i małady, stajali na wysokim ruštawańni nadta wialikaho domu. Pad imi šumieŭ horad, a kruhom ich hulaŭ chałodny wiecier.
Mulary družna pracawali, nia hladžiučy na ściužu. Wiecier hudzieŭ i wyŭ, jak woŭk, i kałychaŭ padmostki; ruštawańnie chadziło chodyram, — zawalicca. Raptam nalacieŭ taki silny wiecier, što źwiazi dasok parazrywalisia, i ŭsio ruštawańnie z wialikim treskam pawaliłosia ŭniz. Ucaleła tolki adna daska; mulary uchapilisia za jaje i pawiśli na pawietry.
A siardzity wichor kruciŭsia ŭsio macniej, daska treščała i hnułasia ad cižaru dwuch ludziej.
I skazaŭ tady małady mular:
— Zdajecca, pryjšoŭ užo naš kaniec! Nie utrymajemsia my razam. Adzin ješče udzierzycca, a ŭ dwoch nijak nia možna.
— Božuchna ty moj, — kaže starejšy, — jakžež mnie pamiraci?! Što-ž budzie z dziaćmi?
— A šmat ich maješ?
— Piaciera.
— Nu, a ja adzin, nikoha nie maju. Tut i wybirač nia treba. Zywi ščaśliwa, tawaryš!
I małady mular, skazaŭšy heta, aściarožna adčapiŭsia ad daski i kinuŭsia ŭ niz. Jon zlacieŭ na bruk i da śmierći zabiŭsia ab kamieńni.
A stary, baćka piacierych dziaciej, astaŭsia ceły i da samaj śmierci sa ślezami ščyraj padziaki ŭspaminaŭ swajho tawaryša.
Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Dzie stajali dwa tawaryšy? Što stałosia z ruštawańniem, jak nalacieŭ wiecier? Što stałosia z mularami? Što skazaŭ małady mular? Sto skazaй starejšy? Što zrabiŭ małodšy mular? Ci ŭratawaŭsia starejšy? Jak jon spaminaŭ swajho tawaryša? Ci dobra zrabiŭ małady mular? Jak-by wy pastupili u hetkim zdareńni?