|
Pad siarpom maim krywym
Žyta chutka žniecca:
Snop za snopam u rady
Pokładam kładziecca.
Nie bajusia śpieki ja
Sonca ahniawoha
I nia čuju, što balać
Ruki, kryž i nohi.
Pot lijecca ručajkom,
Smaha zabiraje;
Ja-ž wiasiołaja ŭsio žņu,
Žnu dy padpiewaju.
Čas paśpiešna tak lacić —
Skora wiečer budzie, —
A ja niwačku swaju
Tak dažnu, jak ludzi.
Dy paśpieju mo ješče
U snapy źwiazaci.
Och, lublu-lublu swajo,
Swajo žyta žaci.
Jak sažnu jaho usio
I zwiaziem da chaty,
Budziem chleba na hod mieć
,
Budziem my bahaty…
A sałodak swoj chlabok, —
(Kab-že byŭ jon wiečen!)
Choć i čorny i krupny
I niaŭmieła śpiečen.
Ej, chutčej, chutčej ruka
Ty s siarpom machajsia!
Budź ty žyta jadranym
I ŭmałotnym ŭdajsia!
Pad siarpom maim krywym
Chutka žyta hniecca
Snop za snopam u radok
Pokładam kładziecca.
|
Pókładam — kładźmia, kładam-kładziecca ležmia-kladziecca. Kryž — pajaśnica, chrybietny pierahib u pojasie. Smáha — chacieńnie pić, suš u wusnach ad chacieńnia pić. Krupny — hruba zmołaty. Jadranym — bujnym, wažkim, ziarnistym.
Прапануем да спампаваньня!