Z rodnaha zahonu (1931)/IV/Wiesnawaja południca

Wiesnawaja ranica Wiesnawaja południca
Верш
Аўтар: Андрэй Зязюля
1931 год
Wiesnawy wiečar
Іншыя публікацыі гэтага твора: Веснавая палудніца.

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




WIESNAWAJA POŁUDNICA.

Nadyšoŭ poŭdzień,
Sonca palicca,
Łokciem zmieryš cień,
Kwietka žalicca.

Pachawalisia
Pruški ŭ ciomny haj,
Rasśpiewalisia,
Jak u ciopły maj.

Chmaraj nosiacca
Skroś hili, ślapcy,
Až tarmosiacca
Koni ŭ počapcy.

Bydla z pola ŭ chleŭ
Strymhałoŭ biažyć,
Ad žary samleŭ
Chłopiec, precca pić!

Pad pawietku ŭ kut
Prytulilisia
Ŭsie awiečki, tut
Ŭ kuču źbilisia.

Na hradzie piatuch
Buraki dziaŭbie,
A ŭ humnie pastuch
Loh spačyć sabie.

Pačali kuleš
Małyšy kačać:
I pašoŭ maniež.
Ŭwaha, ŭsie muŭčać.

Matarami bjuć,
Pierajmaj! čuć kryk:
Dy šukać biahuć,
Jak kuleš dzie źnik.

Až źwinić, hudzie
Tut kaciołka ŭmach,
U wakno ŭpadzie,
Ŭ chacie robić strach…

Zatrubiŭ pastyr,
Bydła jdzie zajmać,
Wynies niechta syr
Dziedu ŭ torbu dać.

Čutny niemy kryk:
„Wyhaniaj skarej!“
I cialatak ryk,
Na‘t i kwik świniej.

Jahniuki blajuć
Da swaich awiec,
Jak praz wiosku jduć,
Až u toj kaniec.

Sonca na zachad
Ŭsio spuskajecca,
Wiečar nočy brat
Ŭžo zbližajecca.

Woś na wyhanie
Ŭsie źbirajucca,
Pa paŭdzionnym śnie
Razhladajucca…

Chaładkom paduŭ
Wietryk z poŭnačy,
Traŭku ŭ doł pryhnuŭ,
Štoś haworačy.