Zbornik «Našaj Niwy» (1912)/2/Herkules i sielanin

← Leśnikowa pasada

Herkules i sielanin Казка Аўтар: Язэп Лёсік 1912 год

Leta →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Гэркулес і селянін.

Прапануем да спампаваньня!

Herkules i sielanin.

(Daūniejšaja hreckaja kazka).

Sielanin uhraz z wozam u bałoci. Jak ni biŭ jon swajho kania, jak ni katawaŭ jaho, ale woz ni z miejsca!

Što tut rabić?!

U wialikaj turboci, zwiarnuŭsia jon z malitwaj da Herkulesa:

— Božuchna moj, mocny Herkulesie! Ty dužy i tabie lohka wyratawać mianie. Pamažy, zlitujsia!..

I pačuŭsia hołas s chmary:

— Ja pamahu tabie, biedače, tolki ty pawinien słuchać mianie.

— Kažy, Božuchna, słuchaju!

— Pierš napierš woś što: ačyści hraź s kołaŭ… Ciapier — wyjmi remień s pad kołaŭ, zasyp i zaraŭniaj kaŭdobiny».

Sielanin zrabiŭ usio, što zahadaŭ Herkules.

— A ciapier i ja tabie pamahu, — skazaŭ Herkules: biary lejcy u ruki dy hukni na kania.

Sielanin padniaŭ lejcy, huknuŭ i — nie ahledziŭsia, jak koń lohka i jomka wywiez woz z hrazi.

— Dyk woś že dziakuj! — huknuŭ u nieba sielanin.

— Dyk woś-že dureń! — atkazaŭ jamu Herkules.

J. Losik.