Zbornik «Našaj Niwy» (1912)/2/Nawakoł

← Dumy ŭ čužynie

Nawakoł Верш Аўтар: Алесь Гарун 1912 год

Raby Michaś Krečka, što byŭ za sudździu →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Навакол…

Прапануем да спампаваньня!

Nawakoł…

Śniahi, lady,
abraz žudy,
na zaŭsiahdy,
na wiečny čas
lahli.

Hara, skała,
naŭkoł lehła
i uzrasła,
paŭskrajny pas
ziamli.

I razam z im
na žach błahim
i dobrym, ŭsim,
tužliwy śpieŭ
wiaduć:

«Zaśni, zaśni,
«u noč ŭsie dni
«pieremiani
«i nas nia hnieŭ,
«nia hudź.

Uzros na joj
wializaŭ chwoj,
tumanu z mhłoj
prytułak, les
stary.

Pradziŭny mur
niarušnych chmur,
jak toj kaptur
na bor uzlez
z hary.

I sonca świet,
z daloku, z het,
niabios prywiet,
nia zdužyć k nam
dajści.

Adny wiatry
praz chmar mury
latuć z hary,
praz les toj sam
huści.

«Skalej, jak lod
«na sotni hod
«i serca lot
«spyni. Wiarni
«da snu.

«A sonca świet,
«z daloka, z het,
«z niabios prywiet
«mana. Ženi
«manu.

«Ženi. Rai
«tych dum spyni
«i žal sčai,
«i kiń z piaščot
«u ciemń.

«No świet adny
«twaje pany
«i wartaŭny
«tabie pačot,
«tož my.

Sibir

Aleś Harun.