ТЫ ПРАЙШЛА
Ты прайшла, быццам чорная цень,
Дым валос пераліўся у змрок.
Толькі мне больш душой ня пусьцець,
Не глядзець на цябе здалёк.
Я ня знаў, як магчыма іначай
Па нязнаным разьвеяць свой сум.
А бярэзьнік, бярэзьнік так плача,
Жоўты месяц заплёўшы ў касу.
..............
У сьвятліцы тваёй дзьверы ўшчынены,
Вечар сіні прысеў на парог.
Смутак твой непатрэбны, дзяўчынка,
Хай разьвеецца, згасьне ў вятрох.
Бо ўжо ноч распляла па траве
Свае чорныя косы навокала,
Я-ж застануся гэткім навек,
Дарагая мая ці далёкая…
Я дзяліць не магу на кавалкі,
Гандляваць пачуцьцём не магу:
Ў старане нашай вучацца змалку
Ці любіць, ці убрацца ў тугу.
Ты-ж прышла, быццам чорная цень,
Дым валос пераліўся у змрок.
Толькі мне больш душой ня пусьцець,
Не глядзець на цябе здалёк.
|