|
Зложаны у клунак
Ўсе мае прылады…
Гайда ў пуць-дарожку,
Гайда між прысады!
Вітаю дарогай,
Вольнаю трапою
Ў Божы сьвет шырокі
Мернаю ступою!
Ўжо мяне чакае,
Ў доўгі пуць гатовы,
Мой таварыш верны,
Сябар-кій дубовы.
Ў нашым родным лесе
Вырас ён са мною,
Вырас, ўзгадаваўся
Хмураю вясною;
На блуканьне-гора
Бог судзіў, няйначай,
І злучыў ён долю
З доляю бядачай.
Шкода мне вас кідаць,
Родныя пагоркі!
Ужо няскора ўчую
Згоднае гаворкі
Ветрыка ў садочку
З вішняю зялёнай,
І ня ўловіць вуха
Шопату загонаў.
Я няскора ўбачу
Родныя курганы,
Што задумай ціхай
Лёгенька затканы
І глядзяць маркотна,
Як сіро́ты-дзеці:
Цяжка адзінокім,
Знаць, і ім на сьвеце.
Эх, вы, нівы-гоні!
Вы мяне ўскармілі!
І любасьць у сэрца
Моцна залажылі
К гэтым шэрым хатам,
К гэтым бедным сёлам,
К белым хмаркам ў небе
Над зялёным долам,
К сьветлым рэчкам-стужкам,
К срэбраным крыніцам…
Не з дабра-ж іду я
К людзям чужаніцам.
Ой, ёсьць цемень-сіла
Злосная, ліхая,
Што і любасьць тую
Гоніць, разлучае.
Толькі-ж дзе ні буду,
З доляй ці няволяй,
Не забыць цябе мне,
Роднае, ніколі!
З цяжкім смуткам ў сэрцы
Я вас пакідаю,
Мілыя малюнкі
Дарагога краю!..
Зложаны у клунак
Ўсе мае прылады.
Гайда ў пуць-дарогу,
Гайда між прысады!
Ўжо мяне чакае,
Ў доўгі пуць гатовы,
Мой таварыш верны,
Сябар-кій дубовы.
| 
Прапануем да спампаваньня!