Песьні на руінах (1929)/Чорная дарога/Сягоньня ноч пагодная

Гары, сьвяці ⁂ Сягоньня ноч пагодная
Верш
Аўтар: Язэп Пушча
1929 год
⁂ Спаткаў яго я на вакзале

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!





∗     ∗

Сягоньня ноч пагодная
І месяц сьвеціць над краінай;
Жыцьцё-ж маё разгойдана,
Хвалюецца ў трагічнай міне.

Давай, Язэп, пагутарым —
Даволі сморгаць ноч за лейцы.
Ці помніш што пра Лютэра,
Пра сьвятасьць папскіх індульгенцый?

Ён першым сьмела выракся…
Адно з людзьмі ня мог расстацца.
Яго кляймілі з кліраса
Пячаткай сьмерці і пракляцьця.

З самім сабою раіўся,
Узносіў рукі перад лёсам.
Я страшыць ня зьбіраюся,
Ўсяго да слова так прышлося.

У дзікім чуеш галасе:
Душу і песьню на лядоўню!..
Ну што з табою сталася?
Схіліўся дзень твой над прадоньнем.

Пад локаць ты падтрымлюеш,
А ён схіляецца над прорвай.
Лапочуць птахі крыльлямі
Над чорнай проламкай вазёрнай.

Язэп, шляхі сяброўскія
Ня йдуць каля твайго парога,
Адно пуціны коўзкія
І нейчы хцівы, хцівы рогат.

Ўсе дзьверы расхахонены
І ў поўнач ты чакаеш госьця…
Над сінімі усхонамі
Дажджы нядолю хвошчуць.

Сагрэцца цяжка хінаю, —
Хоць недзе нехта й робіць чары.
Сябры ўсё-ж не пакінулі,
Каб дапіваў адзін ты чару.

Але, Язэп, хто ведае,
Што станецца дазаўтра з імі?
Казалі-ж ім за сьнеданьнем
Цябе зрачыся і пакінуць.