З імглы выводзіць век зубасты
Ў крыжы ўмурованы сусвет.
Тут быў у славе госцем частым
Хрыста распятага шкілет.
Святыя выламаны дзверы
І рынуў золак насустрэч.
Крывавай раце сімвал веры
Не дапісаў агонь і меч.
Чарнобыль зрэзаных пагудак
Сышоў у легенду і туман…
Культурнай нацыі адлюдак
Схаваў свой твар пад параван.
І тоіцца у дрэблым целе
Спакуса бацькаўскіх турбот:
На нашу спраўджаную веліч
Паставіць свой салдацкі бот.
Старая пара сухадрэвін
Трасе брыду вусатых шчок…
Тапырыць грэбень польскі певень
На панскі ложак і гаршчок.
Грабе з-пад маршалавай спальні
Шаленства выблеваных мар:
Злуе герой нацыянальны,
Вялікай годнасці брусар.
А над іржой астрожных клямак
Б‘е ноч пару сваіх гадзін…
Зара не згубіць свой напрамак
Ў вятрах заходніх пуцявін.
1932 г.
|